Nie wiem, czy największym problemem tego filmu jest nieumiejętne przedstawienie kluczowego kontrapunktu, groteskowości dnia codziennego rodziny (przypominającego "Kosmos" Andrzeja Żuławskiego) czy jego brak konsekwencji formalnej. więcej

Oglądając "To tylko koniec świata" nie sposób nie odnieść wrażenia, że Xavier Dolan swój pomysł na film opracował z najdrobniejszymi szczegółami. Nie tylko umiejętnie odczarował sztukę Jeana-Luca Lagarce’a w obiektywie kamery, ale także nie zatracił przy tym autorskiego stylu, tak wyraźnie stemplowanego przy poprzednich projektach. więcej

Historia opowiedziana przez Dolana jest bogata w słowa – przegadana w iście francuskim stylu. Ale są to słowa mało istotne, stanowiące codzienne tło czysto biologicznych procesów takich jak oddychanie czy jedzenie. Słowa znaczące zastępują tutaj obraz oraz subtelne niedopowiedzenia zamknięte w gestach, spojrzeniach i operatorskich smaczkach.  więcej

Wzajemne oddziaływanie na siebie przeszłości i teraźniejszości, wraz ze sposobami, w jaki reaguje na nie ludzka psychika jest bardzo ważnym tematem filmu. To dzieło intrygujące stylistycznie, dojrzałe psychologicznie, bardzo emocjonalne i zdecydowanie warte obejrzenia. więcej

"To tylko koniec świata" – nowy film Xaviera Dolana – wydaje się zawierać wszystkie elementy stanowiące o sukcesie dolanowego filmu. Stylizowane zdjęcia, dramatyczne dialogi wypowiadane po francusku, ciekawy soundtrack, oraz homoseksualny protagonista. Problem w tym, ze tym razem kanadyjski reżyser źle wyważył składniki swojej nowej zupy i zamiast sprawnego dzieła z elementami czegoś większego, wyszła mu kolorowa i ładna, ale jednak średnia, pusta i czasami męcząca wydmuszka. więcej