Pomijam oczywiście kwestie propagandowe, na nie w kinie rosyjskim, nie niezależnym, trzeba się uodpornić, więc ZSRR to oczywiście raj na ziemi zamieszkany prawie przez samych prawych obywateli, a im wyżej u władzy, tym bardziej prawych.
Sam pomysł, by oblężenie Leningradu pokazać w konwencji thrillera, był niegłupi, wreszcie to coś innego od bohaterskich czerwonoarmiejców czy radzieckich partyzantów, którzy w pojedynkę zabijają dwudziestu Niemców, a jedyne co im przyświeca to dobro ojczyzny i bezpieczeństwo cywilów.
Ponieważ wątek fabularny jest zmyślony, więc tym łatwiej można go było przyzwoicie poprowadzić i nad scenariuszem siąść dłużej niż jeden dzień. Od razu uprzedzę, że ten film nie mógł być bardzo dobry, nie mógł, bo w dobrym dreszczowcu czy filmie kryminalnym fabuła podążając w kierunku punktu kulminacyjnego powinna też powodować narastanie napięcia, a tu emocji było jak na grzybach, zresztą trudno, żeby było inaczej, skoro twórcy już na początku filmu zdradzają, że to Niemcy planują zagładę obleganego Leningradu za pomocą niekonwencjonalnych środków biologicznych lub chemicznych. Ale mógł być dobry, wystarczyło wątek zagadki kryminalnej i jej rozwiązania poprowadzić przyzwoicie. Po pierwsze w ogóle nie nakreślono nawet postaci tych złych, wątek śledztwa pokazany jest tylko z jednej strony, szubrawcy pokazani są w zasadzie tylko na chwilę przed tym jak giną (co jest dosyć kuriozalne), a samo rozwiązanie zagadki to amatorka taka, że można pomyśleć tylko o jednym, iż autor scenariusza umarł właśnie tuż przed napisaniem tego fragmentu i poproszono jakiegoś randoma zaczepionego na przystanku autobusowym by dokończył historię. Rozwiązanie zagadki następuję więc całkiem z dupy, ot u zastrzelonego typa znajdują pudełko zapałek, które miał dyrektor Instytutu stojący za spiskiem, wpadają do niego i go aresztują. Możemy tylko domyślać się, że resztę szajki zatrzymano, a pojemniki z bakterią dżumy zabezpieczono, twórcy tego nie pokazali, bo postanowili, by nagle, również z dupy, nasi główni bohaterowie zapałali do siebie miłością - no bo przecież nie dałoby się pokazać tych wątków równolegle.
Sam film nakręcony jest nieźle, zagrany przez aktorów, na tyle, na ile im scenariusz pozwalał, również - więc mógł nieść nadzieję na coś lepszego.