Niestety, z panem krytykiem-pisarzem się nie zgadzam. O ile rozumiem, że Pulp fiction jako dzieło przełomowe i wybitne zasłużyło na Złotą Palmę, o tyle to deprecjonowanie filmu Kieślowskiego jest z jego strony robione zupełnie na siłę, niepotrzebnie i niesprawiedliwe. Kieślowski też nakręcił dobry film, a wstawki o tym, że nikt już o nim nie pamięta, albo że jest słaby, to ciosy poniżej pasa.

Zauważ że facet zaprzecza sam sobie.Mówi że wiele osób nie potrafi im wybaczyć do dziś że nie dali mu palmy, a potem dodaje że "Czerwonego" prawie nikt już nie pamięta.To kim jest te wiele osób które do dziś ich atakują skoro nikt nie pamięta filmu.Bredzi aż miło.

Domyślam się, że tu chodzi o pewną hiperbolę, bo PF żyje do dziś własnym życiem, znany jest szerokiemu ogółowi, w pamięci, w świadomości odbiorców i twórców kina odcisnął ogromne piętno, natomiast "Czerwony" to kino bardziej wysublimowane, które nie trafiło do szerokiej rzeszy odbiorców - stąd pewnie polaryzacja "wszyscy" i "nikt".

Nie mam pretensji, że Kieślowski nie wygrał, bo w końcu konkurencja w tamtym roku była silna, ale nie ma sensu mówić, że nie wygrał bo był słaby. Był bardzo dobry, ale nie dało się nagrodzić wówczas każdego dobrego filmu.

Da się wybronić, jeśli utrzymamy podział na krytyków za i resztę przeciw.

Próba przekręcania Ci nie wyszła. - "wiele osób nie potrafi im wybaczyć do dziś, że nie dali mu palmy" wiele takich ludzi co lubią takie kino lub na siłę chcieli tej nagrody.
Facet wymienił dokładnie powody z powodu których film nie kwalifikuje się aby go tak wysoko nagrodzić.

Bez ślepej obrony wszystkiego co polskie...." Banał powtórzony milion razy czasem urasta do rangi arcydzieła." Podpisał bym się pod tym ale mówiąc o Pulp Fiction.

O ile jestem w stanie zrozumieć atak na banały podszyte quasi-mądrościami - o tyle jakoś nie rozumiem tego, że odnosi się to do filmów Kieślowskiego. Nie podchodzę do nich na kolanach - ale "Niebieski" czy "Podwójne Życie Weroniki" - to fantastyczne obrazy, zupełnie nie śledziłem nagród, wszelkich ochów i achów, po prostu obejrzałem i oniemiałem. Co do Pulp Fiction, tak wychwalanego, dla mnie to koszmarny film, postmodernistyczny shaker, którego jedyną zaletą jest inwersja czasowa. Poza tym to gniot. Tak więc traktowanie go jako argumentu przeciwko Kieślowskiemu - źle świadczy o wypowiadającym te słowa.

"Niebieski" to nudny płacz nad rozlanym mlekiem które okazało się skiśniętym zanim się rozlało...
Film ma trochę plusów ale jest nudny a to porażka filmów.

Nudny to pojęcie względne. Ja się nudzę na filmach Tarantino. Zasnąłem na ostatnim Mad Maxie. Ale podejmujesz wątek po 6 latach więc nie będę do niego wracać.

Kino Tarantino jest dla mnie kiczowatą komercją i męczy, że reżyser próbuje zabawiać widzów prymitywnym dowcipem, tekstami lub tryskającą krwią. Jest to mniej nudne , ale niesmaczne dla mądrzejszego lub wrażliwszego emocjonalnie widza. Niebieski to film który będę pamiętał jako nudny, ale np. film "Ona" ("Her" 2013) mogę polecić i tam cały czas coś się dzieje.
Podjąłem wątek filmu Niebieski bo nigdy nie brałem się za oglądanie tego film bo miałem przeczucie że to nuda.Parę dni temu obejrzałem. Przeczucie mnie nie myliło.

A ten Kazuo to w ogóle napisał coś ciekawego w życiu?

Dostał Nagrodę Nobla w 2017. :D Podpisuję się pod jego słowami obiema rękami -- Kieślowski skończył się na Dekalogu, jeśli nie wcześniej! :D

Ja tam wielu noblistów nie cenię za bardzo. Każdy ma swoje spojrzenie.

Bolek (co?)
Zostań idolem, przed tobą otworem stoi świat
Bolek (co?)
Zostań idolem, kto jak nie ty jest tego wart
Bolek (co?)
Zostań idolem, przed tobą otworem stoi świat
Bolek (co?)
Zostań idolem, kto jak nie ty jest tego wart

>"Pulp Fiction" to dziś film legenda, o Czerwonym prawie nikt już nie pamięta."

Ta miażdżąca krytyka (sic!) mnie nie dziwi. ;) Na tej samej zasadzie wielu przedkłada wino marki Wino nad francuskiego szampana.
To kwestia gustu

Nie jestem zagorzałym fanem twórczości Krzysztofa Kieślowskiego, ale o porównanie Czerwonego i Pulp Fiction mógł pokusić się tylko człowiek o wrażliwości kowalskiego kowadła. "Czerwony" czy "Podwójne życie Weroniki" są to dzieła wybitne, które zaliczam do klasyki kina.

Co do Pulp Fiction - na samo wspomnienie że oglądałem ten film ogrania mnie wstyd. Brakuje skali żeby odpowiednio ocenić tą szmirę. Ten film może co najwyżej posłużyć jako punkt odniesienia. Dno absolutne.

Czy Kieślowski powinien dostać Złotą Palmę - nie wiem (nie widziałam wszystkich filmów, które brały udział w konkursie w 1994r). Natomiast tworzenie porównań "Niebieskiego" z "Pulp Ficiton" to, moim zdaniem, tzw. "faux pas". A co więcej - zasłanianie się stwierdzeniem, że "Pulp Fiction to współczesny klasyk" ze strony członka jury Cannes (które nagradza, a przynajmniej twierdzi, że nagradza najlepszy film) to strzelenie sobie w stopę. Czy zadaniem jury w Cannes jest wyznaczanie filmów najlepszych, czy tych, które mają szansę zostać "klasykami"? Śmiało, czekam na Złotą Palmę dla "Avatara", "Artysty" i wielu innych "wydmuszek" (jak to Pani Agnieszka Holland określiła), które ukazały się, ukazują, lub ukażą w następnych latach. "Czas działa na naszą korzyść" - skądże, czas pozostaje neutralny. To dzięki publice o filmie Tarantino się pamięta, a publika nie jest najlepszą wyrocznią jakości. Narzekanie na banał w filmie Kieślowskiego i wywyższanie filmu, który jest niczym innym niż roszadą paru tandetnych historyjek gangsterskich? Z całym szacunkiem dla pana Ishiguro, ale chyba nie zgadzamy się na całej linii.

Otóz to! Otóż to!
Ludzie w wolnym czasie wolą niezobowiązującą rozrywkę a nie odpowiadanie na trudne pytania.
Poza tym, żeby nacieszyć się artyzmem Kieślowskiego trzeba też dysponować odpowiednią wrażliwościa.
A większość ludzi tego nie ma, dlatego sprawnie zmontowana, komiksowa historyjka gagsterska pełna gagów jest wyżej ceniona przez publisię. Oh, publisiu publisiu.....
Tylko jury w Cannes powinno jednak mieć bardziej wysublimowaną percepcję, a woli zagrywać pod publisię.
To z kolei dowód na to, że nagrody festiwalowe to tylko marketingowe metki, nie będące nośnikiem obiektywnej merytorycznej oceny wartościującej.

"... nagrody festiwalowe to tylko marketingowe metki, nie będące nośnikiem obiektywnej merytorycznej oceny wartościującej." ?! Nie ma czegoś takiego jak obiektywna ocena czy recenzja! W idealnym, równoległym świecie może istnieje takie zjawisko ale tu, na ziemi to już raczej gatunek zagrożony wymarciem... Jak chcesz się dowiedzieć jakie struktury gramatyczne, których język filmowy wcześniej nie zawierał, wynaleziono w 1994 roku, to zapytaj prof. Płażewskiego.

Nie wiem czy wrzucając ten artykuł, masz pojęcie o istnieniu takiego zjawiska jak "czarny PR" i o tym, że w tym momencie mimowolnie sam również w nim uczestniczysz... Ciekawe jak bardzo twoja ocena jest uzależniona od niepotwierdzonej opinii jednego członka jury. Bo wybacz, to że publikuje to poczytne pismo jeszcze nie jest dla mnie "dowodem w sprawie". Życzyłbym sobie żeby stanowisko w tej kwestii zabrali pozostali członkowie jury. Przepraszam, czy ktoś kojarzy kto wtedy zasiadał w tym szacownym gronie, prócz kierownika Clinta? Chciałbym przeczytać artykuł, w którym "całą prawdę", głosy oraz stanowisko kapituły ujawnia jej przewodniczący lub pozostali członkowie, a nie pojedynczy znerwicowany, zakompleksiony pisarz-krytyk. Pan Ishiguro twierdzi, że po stronie schorowanego Kieślowskiego było mocne lobby (tjaa, no pewnie, co za absurd!) ale to z jego pełnej arogancji i cynizmu wypowiedzi wynika, że lobby odpowiadające za złą prasę dla Kieślowskiego stoi za panem krytykiem właśnie. Poza tym to dziecinada twierdzić, że o jakimś filmie nikt nie pamięta bo nie dostał nagrody, a o filmie nagrodzonym, że to klasyk! Dorobek Ishiguro w porównaniu do filmografii twórców, których filmy uczestniczyły w 1994 roku w konkursie głównym był dosyć skromny i ubogi więc tym bardziej nie rozumiem co taki człowiek robił w jury. Jego screeny też dupy raczej nie urywają. Szczególnie rozbawił mnie ten "schemat scenariusza filmu irańskiego". Czy pan Ishiguro naprawdę całe kino irańskie sprowadza do tak prozaicznych tematów? Niestety pewnie tak... To w takim razie niech napisze ten scenariusz i "podbija" z nim do najbliższego Cannes, to już niedługo. Życzę powodzenia.
* * *
Teraz krótki apel do kolegów i koleżanek wyżej i tych ewentualnych przyszłych, niżej:-) "Nie tak spokojnie, nie tak nerwowo", po co się tak unosić w i reakcji obronnej na ten "śmieszny", prowokacyjny wywiad tak gnoić "Pulp Fiction". To znakomity film, który imho zasłużył sobie na złotą palmę. A że Krzysztof Kieślowski nie mógł ogarnąć, co się stało w Cannes? Trudno... Jak na ironię, nawet sam Quentin przed werdyktem mówił, że wygra "Czerwony", a tu niespodzianka. Chyba dobrze się stało bo nikt się tego nie spodziewał... Ja nie mam z tym problemu, ponieważ uwielbiam oba filmy, a tryptyk Kieślowskiego łykam w całości ale nie ulega wątpliwości, że z perspektywy czasu "Pulp Fiction" jako film z większym polotem burzący pewne konwencje, odświeżający gatunek i będący innowacyjny pod względem narracji i struktury filmowej to obraz ważniejszy (bez niego ale i także bez "Trzech kolorów" nie mielibyśmy chociażby
świetnego "Amores Perros", który notabene często bywa określany jako "meksykańskie 'pulp fiction' z silnym wpływem schyłkowego "kolorowego" kina Kieślowskiego"). Czyli w skrócie: akurat w tym wypadku - młodzi gniewni > starzy mistrzowie, huh. Moim zdaniem w tzw. "fabule" Kieślowski ideał osiągnął już w "Niebieskim" (jeżeli chodzi o formę stricte dokumentalną to wskazałbym "Gadające głowy"), a "Czerwony" to już tylko/aż piękne ale jednak pożegnanie, którego lekko mym zdaniem zawyżona recepcja wynika właśnie z tej nominacji i prawie-3-Oscarów (gdzie w kategorii "najlepszego scenariusza oryginalnego" przegrał ponownie z filmem Tarantino). Zresztą trudno tu mówić o jakiś kolosalnych różnicach, a wszystkie trzy kolory są bardzo równe i powinno się je traktować jako jedno, złożone arcy?dzieło, natomiast o wyborze ulubionej części decydują najpewniej prywatne upodobania, doświadczenia, wyobraźnia, światopogląd, gust, aktualny nastrój/dyspozycja dnia, percepcja czy wrażliwość na tytułowe barwy...
* * *
Reasumując, nagroda by tu niczego nie zmieniła, schorowany i zrezygnowany (już wcześniejszym niezrozumieniem przez widownię, prasę, a zwłaszcza dyrekcje festiwali - słynne odrzucenie "Przypadku" z konkursu gł. przez ówczesnego dyrektora festiwalu canneńskiego w 1987 roku) reżyser swoją decyzję o emeryturze od kręcenia filmów tłumaczył w ten sposób: "boję się, że zacznę mówić językiem, który przestanie być rozumiany". Wybaczcie mi tę *grafomanię* i przydługi wywód ale nagłówek tego postu oraz artykuł zamieszczony powyżej sprowokował mnie do tej "interwencji". To mój pierwszy wyraźny głos na temat kina Krzysztofa Kieślowskiego na tym portalu, dlatego chciałem podejść do tematu solidnie, dziękuję i pozdrawiam ;-)

PS. z którego roku jest ten wywiad ?

Hm, ale skąd właściwie informacja, że Kieślowski "nie ogarniał" tego, co się stało w Cannes lub tym bardziej, że miał pretensje do jury? To, co cytujesz na sam koniec, te Kieślowskiego słowa, pochodzą zapewne z programu "100 pytań do", a on w tym samym wywiadzie nie brzmi jak ktoś, komu jest żal, że nie dostał nagrody. Mówi wręcz, że może to i lepiej, bo może byłoby już za dobrze (nawiązując do wcześniejszych nagród dla Niebieskiego i Białego). Oczywiście mówić coś w telewizji, a myśleć coś naprawdę, to często dwie różne rzeczy, ale czy Kieślowski był taki łasy na nagrody? Ciężko mi w to uwierzyć, bo moim zdaniem nie był to człowiek, który robił filmy dla poklasku i nagród.

W programie, o którym wspomniałeś, Kieślowski powiedział wyraźnie, że zgłaszał filmy do różnych festiwalów i konkursów, bo tego wymagał kontrakt zawarty z producentami. Oczywiście nie znałem go, więc nie mogę twierdzić, że nie zależało mu faktycznie na nagrodach, ale wydaje mi się, że tak właśnie było. A już na pewno fiasko "Czerwonego" nie zadecydowało o "emeryturze" Kieślowskiego - był już po prostu zmęczony (realizacja "Trzech kolorów" przebiegała według raczej napiętego harmonogramu), może wypalony - nie wiem, ale na pewno nie obraził się z powodu niezdobycia nagrody! To by było zbyt niedojrzałe zachowanie jak na tak dojrzałego twórcę.

Co byś nie napisał, to film jest strasznie nudny.

"Kazuo Ishiguro, jeden z najwybitniejszych pisarzy"... - dobre sobie. Poza tym, kto czytał i oglądał "Okruchy dnia" ten wie, że bliżej stąd do Kieślowskiego niż do Tarantino. O drugie poza tym - ten japoński Anglik pieprzy, że aż niemiło, a jest po prostu zazdrosny!

To Ci Szwedzka Akademia wywinęła numer.

Szwedzka Akademia nie raz i nie dwa się blamowała.

Jakie to szczęście, że w dobie kryzysu autorytetów Ty jeden pozostajesz nieomylny!

Fanzolisz.

Dziękuję za ten ważny tekst. Pozdrawiam.

Dziękuję, dziękuję, dziękuję za ten mądry tekst.

Obejrzałam i 'Czerwony', i 'Pulp Fiction'. Rozumiem, że 'Czerwony' miał być kinem artystycznym, a P.F. od początku był grą z tanimi schematami brukowców. Ale w tym wypadku brukowce poszły u mnie wyżej, jeśli chodzi o zwartość fabuły i przyciągnięcie uwagi widza.

Kwik zazdrosnego azjaty że to nie on jest Kieślowskim, że to nie jego Francja traktuje per "wybitny". Po co takie wyziewy przerostu ego nad realnymi osiągnięciami, niespełnionego człowieczka cytujesz ? W jego kwiku cenny jest tylko kwik którym obnaża jego małostkowość. Twierdzić że KK tworzył banały jest aktem samorealizacji własnej miałkości.

no tarantino łuuu jea najlepszy.zwlaszcza dźango.szczelajom laserem.tarantino zajebisty palp fikszyn tesz.czerwony to guwno bo go nie rozumiem

swoja droga kitajcowi mogl sie nie podobac bo nie bylo w nim samurajskich mieczy a przypominam że w palp fiszkszyn był/

"Czerwony" to zajebisty film . Sam Tarantino w Canes powiedział że to "Czerwony " a nie " Pulp fiction " powinien wygrać .

Ta opinia tego krytyka bardzo pokrywa się z moimi odczuciami. Jak dla mnie to taka filmowa festiwalowa wydmuszka, no ale to tylko moje zdanie. Każdy widzi film na swój sposób a może kiedyś jeszcze zmienię swoje zdanie.

Nie widzę nic złego w odnajdywaniu niezwykłości w rzeczach zwykłych i codziennych. I chętnie obejrzałbym film o irańskim wieśniaku i wiadrze.

Absolutna racja, to jeden ze słabszych filmów Kieślowskiego, do pięt nie dorasta Weronice i Niebieskiemu, nie wspominając już o np. Przypadku.

Dobry wywiad, porównanie Czerwonego do Pulp Fiction trochę nietypowe, powiedziałbym.

Newsweekowi rzadko zdarzają się dobre artykuły, a okazji by na łamach szkalować to co polskie nigdy nie odpuści. Tutaj ten cel i tak był bez sensu, bo Kieślowski i Piesiewicz kręcili filmy uniwersalne, fabuły których mogły rozgrywać się w Krakowie, Paryżu, Londynie czy Tokio. A porównywanie Pulp fiction, które dopiero jest bełkotem i jeszcze raz bełkotem, do filmów KK jest obelgą dla tego twórcy. Co do pana Kazuo - to, że ktoś dostaje literackiego Nobla nie oznacza z automatu, że jest świetny. Może sto lat temu jeszcze tak (np. Hamsun), ale nie teraz, w erze poprawności politycznej i promowania nowych, wydumanych wartości podczas przeróżnych festiwali. Zresztą, długo by tu wymieniać nie nagrodzonych, a kapitalnych, wybitnych: van Gogh, Herbert, Kieślowski, Zarzeczny, i tak dalej... Wolę tych nie nagrodzonych, ich wybitność jest przez to, paradoksalnie, autentyczna.

Trafione w punkt ,a komentarze wyżej pseudo krytyków i znafcuff co wielbią mega kino i przez to są "Lepsi" tylko to potwierdzają.Obejrzałem trylogię nie nudzilem się ale serio to są te arcydzieła?? Szczękę mam na miejscu

real talk

irańskie kino bad

ale dupa boli ki*ślowskarzy w tej dyskusji xDDDD
masz, spróbuj złotej palmy, poczęstuj się AAAAAAA NIE DLA POLAKA, DLA TARANTINA TO
a pulp fiction dalej niezdetronizowane

Dawno nie czytałem czegoś tak wspaniale bezpośredniego i prawdziwego. Doskonałe podsumowanie półświatka krytyków-snobów i festiwali pełnych zakulisowych przepychanek, w których to bynajmniej nie o jakość filmu się rozchodzi.

Nie widziałem ani "Czerwonego", ani "Spaleni słońcem", ale wszedłem na IMDB i porównałem liczbę ocen obu filmów. "Czerwony" na tą chwilę ma 104 tys. ocen, a tymczasem ten nagrodzony "Spaleni Słońcem" zaledwie 16 tys. - to też o czymś świadczy. To jest wynik wręcz żałosny jak na 28 letni film. Podobnie "Żyć" jest tak dobry że tylko 19 tys. ludzi go oceniło. "Królowa Margot" też nic lepiej bo 18 tys. ocen. "Dziennik intymny" to już totalna porażka z wynikiem 8,2 tys. Przy tych filmach "Czerwony" wychodzi całkiem przyzwoicie, no bo skoro są tamte niby są tak dobre czy nawet lepsze to dlaczego prawie nikt nie chce ich oglądać? a dla przykładu Pulp Fiction ma wynik 2 mln.

Fajnie. Nigdy nie pamiętałem o czym był którykolwiek z kolorów. A dzisiaj Czerwony jest pamiętany tylko z powodu przegranej z Pulp Fiction (otarł się o dzieło).

Z drugiej strony.... Ta atmosfera nadętego, wyrafinowanego artyzmu w kinie lat 90tych. Nostalgia.
Moje dzieci nie znają już Angeliny Jolie. Nie żałuję.