Na Nowych Horyzontach 2011 prezentowano film pod tytułem BOHATEROWIE PUSTYNI. Gorzkie żale a propos samego pokazu: Gutek i spółka znani są z tego, że ściągają z całego świata piękne kopie niszowych filmów. Dlaczego w przypadku radzieckiej klasyki zdecydowali się pójść na łatwiznę i wypożyczyli kopię od Filmoteki Narodowej? W rezultacie film wyglądał na swoje 70 lat z hakiem. Zjechana taśma, rysy, przebarwienia, drgania, kiepska jakość dźwięku... W epoce cyfrowych renowacji taka projekcja na prestiżowym festiwalu zakrawa o skandal.

Początkowo wpłynęła ona na jakość odbioru filmu, szczęśliwie okazał się na tyle dobry, że wkrótce zapomniałem o kiepskim nośniku... Prawie... O BOHATERACH PUSTYNI mówi się jako o jednym z pierwszych "czerwonych westernów" - nakręconych w bloku komunistycznym, lecz nawiązujących do sztandarowego gatunku najbardziej kapitalistycznego kraju świata. Filmy z ZSRR nie ukazywały kowbojów i Indian, lecz dzielnych żołnierzy Armii Czerwonej i wrednych partyzantów starego porządku, tudzież mniejszościowe grupy etniczne, które sprawiały Związkowi Radzieckiemu kłopoty. Nacisk kładziono na przygodową, właśnie "westernową" formułę, która pomagała przełknąć propagandowość tematu. W przypadku dzieła Michaiła Romma udało się wyśmienicie, o czym świadczy kilka pokoleń zachwyconych młodych widzów - nie tylko w samej Rosji, ale i w Polsce, stąd zjechana kopia...

Fabuła? prosta, ale efektowna. Wracająca do domu po odbyciu przepisowej służby grupka żołnierzy Armii Czerwonej trafia na ślad partyzantów. Komendant decyduje się na podjęcie z nimi walki, pomimo dość dużej różnicy sił (trzynastu kontra trzystu). W starciu niezwykle pomocne okażą się dwa karabiny maszynowe, sztucery i granaty, a nade wszystko osobisty heroizm żołnierzy, którzy chcą żyć, lecz nie wahają się oddać młodego życia za ZSRR! Może i propaganda, ale ogląda się jak najlepsze kino wojenne w wydaniu słowiańskim. Oglądali to z przejęciem nasi dziadkowie, obejrzyjmy i my!