Według mnie ich problem właśnie ma olbrzymią rangę... taka sytuacja sprawia, iż kobieta traci zaufanie do męża... możliwe, że już do końca życia... Do tej pory mogła na nim polegać a teraz ? Jak znowu zaufać... nie chodzi tylko o nią ale głównie o dzieci... Myśli sobie co będzie jak ktoś nas napadnie ? Ojciec nogi za pas i pobiegł... Drugą sprawą jest to w jaki sposób można winić Tomasa... w sumie to odruch... ciężko nad nim zapanować... robi się to instynktownie i nie ma czasu na myślenie... otrząśnięcie się... ale to nie zmienia faktu, iż ciężko na takim człowieku polegać... po takiej sytuacji... Zgadzam się natomiast do dziwnego zachowania rodziny... Roztrząsanie poważnego problemu rodzinnego przy obecności innych ludzi jest dziwne i raczej nie powinno mieć miejsca... to zupełnie niepotrzebne, chociaż z drugiej strony można usprawiedliwiać żonę tym, że Tomas nie potrafił się jej przyznać do tego co zrobił... może wyparł to z pamięci ktoś powie... no nie wiem... może i tak... nie powinien jednak twardo obstawać przy swojej wersji wydarzeń... chociaż żona mogła inaczej zareagować... próbować dalej rozmawiać z mężem o zaistniałem sytuacji... zmusić go do zagłębienia się w ten temat a nie poruszać sprawę przy znajomych... im dłużej się o tym myśli tym rodzi się więcej pytań... Jak dla mnie film jest dobry ale przyznaję, że mnie również nie urzekł w żadnym stopniu... a scena płaczu Tomasa jest wręcz tragiczna... Pozdrawiam.

Tak, jasne, pewnie, że facet zachował się nieodpowiedzialnie. Zgadzam się. Natomiast podtrzymuję, że zachowania rodziny były zaskakujące.

masło maślane to Twoje tłumacznie .

Nie chodzi o emocjonalność. Jeżeli wychodzisz z założenia, że w kinie europejskim, a tym bardziej skandynawskim, odnajdziesz wzruszającą historię, to nic dziwnego, że nie zrozumiałeś/aś filmu (zachowania członków rodziny). Ale to nic złego. Daj sobie czas, pomyśl, w kinie europejskim nie zawsze przeżyjesz katharsis w ciepłym fotelu na sali kinowej. Film nie zawsze służy rozrywce, w tym przypadku daje możliwość obiektywnie ocenić role członków podstawowej jednostki społecznej - rodziny i jego funkcjonalność we współczenym świecie, a dalej jeżeli starczy odwagi, również swojej własnej.

Trudno się nie zgodzić z tą opinią. Masz rację. Ale akurat oglądam dużo różnych filmów, i amerykańskich i europejskich, i komercyjnych i niekomercyjnych. Ale Turysta mnie nie urzekł, ot taki mój indywidualny odbiór. Jest dużo ciekawszych filmów europejskich, a kino skandynawskie ma swój specyficzny klimat, na pewno, ale naprawdę można znaleźć ciekawsze propozycje niż Turysta.

Raczej oferujące wiecej eskapizmu. Przygode i standardową fabułę. A ten film to akurat bardzo dobry (albo bardzo zły, zależnie od sytuacji) film na przegadanie sobie z partnerką/partnerem wartości w związku. Dla mnie ten film stoi równie wysoko co boyhood w tym roku, a na prawde jestem ostatnią osobą która przejmuje się wartościami rodzinnymi.

Każdy ma prawo do własnej opinii. Mnie się ten film nie podobał i nie spodoba. Może osoby, które czują potrzebę rozważania jak to napisał norbar, wartości w związku, spojrzą na ten film inaczej niż ja. Ale każdy z nas jest na pewno na innym życiowym etapie i trudno oczekiwać od wszystkich takich samych skojarzeń i reakcji na film.

Ebba wie już, że nie może zaufać mężowi. Nie uchroni jej przed wyrządzeniem jej krzywdy. Czy to przed napaścią bandyty, gwałcicielem, a może w chorobie także ucieknie. Kobieta powinna móc ufać mężczyźnie, mieć w nim oparcie. A on powinien ją chronić i czuć się na siłach to zrobić. Kobieta przeżyła więc traumę, powstała rana w umyśle o której niemożliwym jest zapomnieć. Upadła jej wiara, wyobrażenie o mężu i miłość do męża. Bardzo dobry film. Rewelacyjnie pokazane ludzkie emocje. Bolesna, porażająca i okrutna prawda, wychodząca w nieoczekiwanych momentach, w których nikt nie chce się znaleźć. Bardzo także realistyczne, pogardliwe zachowania znajomych i ich miny na wieść ze mąż uciekł i ich zostawił. Reakcje typu- a co nas to obchodzi? Poco tu to roztrząsacie? To wasz problem. Jesteście śmieszni. Cóż, właśnie tacy są ludzie. Znieczuleni, obojętni. Jedyne co zrobią, to popatrzą ze współczuciem i pogardą, udając, że sami są lepsi.