Ten film mógł być naprawdę niezłym dramatem psychologicznym, ale reżyser spieprzył swoją robotę. Aktorzy zagrali bardzo dobrze. Dzieci grały, tak , jak im kazano więc trudno poddawać krytyce ich reakcje w konkretnych scenach, które zostały nienaturalnie przerysowane. Fabuła naprawdę świetna ale każda kolejna scena była bardzo przewidywalna. Najpierw wyparcie problemu potem agresja, użalanie się nad sobą tzn. wzięcie widza na litość i w końcu happy end! Kilkunastosekundowe ujęcia widoków, jazdy na wyciągu, załatwiania potrzeby fizjologicznej etc niczego nie wnoszą z wyjątkiem zniecierpliwienia. Rozumiem, że powinny zbudować napięcie lub refleksję? Ale nie odczuwałam nic innego jak tylko irytację. Dotrwałam do końca bo ciekawiło mnie zakończenie i po prostu parsknęłam śmiechem, takie jest bezsensowne.