Film nie jest sztuką jednaką z literaturą, która bez spójnego słowa nie istnieje. Nie jest też tym samym co teatr, gdzie przede wszystkim liczy się gra aktorska. Czy od filmu, tak samo jak od rozprawy filozoficznej, wymagać należy odpowiedniej dawki intelektualizmu? Paradoksalnie, bez tego wszystkiego, film pozostaje czymś wielkim. Tego filmu tak bym nie określił, ale uśmiałem się na nim jak nigdy. Jeden z lepszych jakie widziałem.
9/10 bez jąknięcia!

Popieram. Tekst o owsiance mnie dobił. Resztę filmu oglądałam przeglądając jednocześnie to forum. Lubię kino szwedzkie, generlanie skandynawskie. Ale tym jestem zawiedziona.

film pokazuje właśnie to co miał pokazac, dialog o owsiance wydaje wam sie glupi, bo jest glupi i miał być głupi.

tak samo jak zbytnia zajawka w swoich przekonaniach co poniektórych bohaterów,

Generalnie bardzo długo polowałem na ten film i trochę się niestety zawiodłem. Owszem film niezły ale głównie dzięki wątkowi zmagań tego małżeństwa. Myślę że to jedyna wartość tego filmu. Generalnie komuna została w tym filmie pokazana raczej jako zbiór pensjonariuszy zakładu psychiatrycznego a nie rewolucjonistów. Mimo to paradoksalnie czyni film śmiesznym w paru momentach. Ogólna krytyka sytemu wartości takich ludzi też została dobrze pokazana. Do tego poboczny wątek że z tego wszystkiego jak zawsze cierpią dzieci. Jak dla mnie film niezły. Żadne och ach bo nic specjalnie nie wnosi do życia ale można w sumie obejrzeć bo niektóre momenty są naprawdę mocne (patrz owsianka i inne absurdy).

Taka refleksja mnie wzięła na koniec filmu. Akcja dzieję się w 1975 roku, żyjący z bogatego szwedzkiego państwa socjalnego nie wiedzący co z sobą zrobić młodzi ludzie bawią się w "rewolucje". Takie hasła łatwo mówić paląc trawkę, gadać głupoty i się kochać cały czas. Chętnie bym zaprosił tą zgraję to Polski w tym samym okresie. Zapewniam że po jednym staniu w kolejce po chleb odechciało by im się "rewolucji".

Ależ właśnie w tym rzecz, że tak te komuny wyglądały (z tym, że kończyło się to często zupełnie inaczej, tragicznie). Nie tworzyli ich wielcy intelektualiści, tylko zblazowane dzieciaki i młodzież, którym się w głowach poprzewracało, osoby pełne frazesów, pustych słów i infantylnych ideałów. To samo było w USA. Kończyło się uzależnieniem od narkotyków, tragedią (w szczególności psychologiczną) dzieci, skutecznym zniechęceniem do siebie całej rodziny, chorobami wenerycznymi, całkowitym niedostosowaniem do poważnego życia, nieuleczalnym okaleczeniem emocjonalnym (brak socjalizacji w odpowiednim wieku). Skąd Ci przyszło do głowy, że komuny tworzyli teoretycy rewolucyjni (ci zresztą to też inna działka - często bardziej przypominali przywódców sekt czerpiących zyski z naiwnych wciskając im pseudointelektualne bzdury, lub byli ludźmi różnych służb), a nie właśnie taka hałastra?

Filmowi można zarzucić, że - mimo ewidentnej krytyki - ma zbyt wiele sympatii do ówczesnych zjawisk społecznych w rodzaju takich komun, zbyt stara się to przygłaskać. Z tej przyczyny wiele osób zupełnie pokrętnie ten film odbiera - w ogóle nie zauważa elementów krytycznych. No, ale to w gruncie rzeczy miał być komediodramat, więc trudno filmowi zarzucać, że jest w wielu momentach lekki.

O tak, ja się muszę zgodzić. Nikt nie został przedstawiony ani w wyidalizowany ani w negatywny sposób. Kaadzemu dostało się po równo.

Mimo że zabawne w paru momentach, ciężko się to ogląda, nudne i nijakie

Film jest osadzony w realiach lat 70-tych XX stulecia, więc może dlatego wydaje się nieautentyczny. Dla mnie film jest genialny, do którego często wracam i zawsze mnie bawi.