Historia o rodzicach żołnierza opowiadana z perspektywy ich siedemnastoletniego wnuka Janka. Wpisana w dramatyczne wydarzenia w powojennej Polsce, zawiera jednak unikalną treść: fabuła skupia się przede wszystkim na sile i odwadze rodziców, pokazując ich walkę o odzyskanie godności i równowagi po utracie syna.

"Ułaskawienie" to osadzona w realiach powojennej Polski historia zmagających się z żałobą rodziców, wyruszających ze swoim synem w ostatnią podróż, opowiedziana z perspektywy ich wnuka, Jana. Syn Hanny i Jakuba, żołnierz AK Wacław "Odrowąż" Szewczyk, zostaje jesienią 1946 roku zastrzelony przez UB. Po serii upokorzeń doznanych ze strony nowej władzy, bezczeszczącej zwłoki ich dziecka, Hanna i Jakub postanawiają zapewnić synowi godny pochówek w oddalonej o 500 km Kalwarii Pacławskiej. Podróż rodziców przez wciąż pogrążoną w powojennym koszmarze Polskę staje się metaforyczną wyprawą w głąb ludzkiej duszy i próbą stworzenia na nowo definicji człowieczeństwa w świecie, w którym sąsiedzi zwracają się przeciwko sobie, a nieoczekiwanym sojusznikiem może stać się dotychczasowy wróg.

Reżyser Jan Jakub Kolski wraca do mitycznych Popielaw, by opowiedzieć głęboko osobistą historię radzenia sobie ze stratą. Akcja "Ułaskawienia" osadzona jest w powojennej Polsce. Wacław "Odrowąż" Szewczyk, żołnierz Armii Krajowej, w wyniku zdrady jednego z kompanów zostaje zastrzelony przez Urząd Bezpieczeństwa. Jego nękani przez komunistów rodzice (Grażyna Błęcka-Kolska i Jan Jankowski), chcąc zapewnić synowi godny pochówek, podejmują trud pięćsetkilometrowej podróży. Ciągnąc za sobą trumnę, zmierzają na piechotę do Kalwarii Pacławskiej. Rozgrywająca się na tle brutalnych realiów powojennej Polski opowieść jest jednocześnie relacją z żałobnej pielgrzymki, poruszającą wypowiedzią na temat daru wybaczania, a także kinem drogi korzystającym z westernowych motywów.