Po latach służby w mieście Róża wraca na wieś. Żeni się z nią znęcony pieniędzmi Ignacy, lecz wkrótce umiera na gruźlicę. Róża wraca do miasta, by wyrównać poniesione straty. Po kilku miesiącach zjawia się u niej Bonicha z synem Jasiem; ma on tylko jedno życzenie - chciałby otrzymać od przyszłej żony zegarek i ubranie prawie nowe.

Rok 1928. Róża, kobieta w średnim wieku, powraca do rodzinnej wsi po dwunastu latach spędzonych na służbie u bogatego warszawskiego dyrektora. Czując zbliżającą się starość postanawia za wszelką cenę znaleźć sobie męża. Pokaźne jak na wiejskie warunki oszczędności sprawiają, że pomimo wieku Róża jest dla ubogich chłopów dobrą partią. Ostatecznie wychodzi za mąż za 18-letniego Ignacego, symbolicznie „kupując” go za nowe ubranie. Niedługo po ślubie Ignacy zaczyna chorować na cukrzycę i po pewnym czasie umiera. Róża, która wydała większość swoich oszczędności na leczenie męża, wraca do miasta i obejmuje swą dawną posadę. Pewnego dnia odwiedzają ją niespodziewani goście.
[center][/center]