Min-sik Choi ponownie gra psychopatę z dołów społecznych. Oby tylko nie stał się etatowym odtwórcą tego typu ról, gdyż szybko straci całą sympatię publiczności, którą zyskał w OLD BOYU! Tematyka filmu podobna jak w TRYLOGII ZEMSTY: czy warto się mścić, skoro nikogo to nie wskrzesi, a tylko pociąga za sobą eskalację zła? Wydaje się, że Park Chan Wook wyczerpał zagadnienie w dwóch pierwszych częściach Trylogii (PAN ZEMSTA, OLD BOY), trzecia była tylko ćwiczeniem stylistycznym. I SAW THE DEVIL nie powtarza błędu LADY VENGEANCE i nie jest efekciarski, dąży wręcz do jak największej surowości, unikając formalnych zabaw. Chce być mocnym, bezkompromisowym kinem i to mu się udaje. A czy mówi coś nowego o zemście? Czy można jeszcze powiedzieć coś nowego na tak oklepany temat?

Chyba nie można, dlatego film nie dąży do udowodnienia jakiejś tezy. Daje natomiast praktyczną poradę: "Jeśli chcesz spokojnie kogoś torturować, upewnij się najpierw, że jest dobrze związany i zakneblowany. W żadnym wypadku nie puszczaj go samopas, bo nie wiadomo, co zrobi - może nawet cię zaatakować i uzyskać przewagę, uderzając w twój czuły punkt." Nic więcej film nam nie ma do przekazania, ale przecież to nie przesłanie jest w nim najważniejsze, tylko ekstremalna brutalność! Tutaj Koreańczycy przechodzą samych siebie, wydłużając sceny tortur w nieskończoność (film trwa grubo ponad dwie godziny). W żadnym wypadku nie jest to subtelna odmiana kina, uciekająca się do sugestii, przemilczeń bądź metafor.

A jednak naszło mnie na refleksje po seansie... Nie ulega wątpliwości, że seryjni mordercy cierpią za mało w stosunku do ogromu bólu, jaki zadali innym. Nieważne jak gwałtowną śmiercią zginą, w dalszym ciągu będzie to za mało. Najlepszym rozwiązaniem byłoby zabijać ich wielokrotnie. Życie jednak nie jest fair, więc czasami trzeba po prostu wybrać rozwiązanie najbezpieczniejsze i najwygodniejsze. W przypadku spotkania z groźnym psychopatą nie należy się z nim bawić w krwawą ciuciubabkę, tylko z miejsca powalić serią z karabinu maszynowego, a zwłoki dla pewności pokroić piłą. W innym wypadku ryzykujemy, że spotkają nas te same przykrości, co Soo-hyeon Kima. Zemsta jest rozkoszą bogów, zostawmy im więc jej smakowanie.