połączenie old boya z teksańska masakrą (obydwa filmy uwielbiam). Z jednej strony mamy zbudowaną na klimacie opowieść o zemście z plastycznymi obrazami i klimatyczną muzyka z drugiej strony slasherowy festiwal przemocy,ktorego osią jest rozgywka pomiedzy katem i ofiarą o której atrakcyjności decyduje postepujace okrucieństwo i bestialstwo. Dodatkowo ozdobione jest to serią efektownych morderstw czyli rzezia niewiniatek.

Strzałeczka zdecydowanie przechyla się tu w strone drugiej opcji istotą sado-masochistycznych relacji jest tu przemoc, łamanie człowieka na poziomie bólu. Dlatego jest to produkt olboyopodobny, tam istotą zemsty było złamanie ducha, zniszczenie wszystkiego co kocha i na co mogłby mieć nadzieje. Tu mamy konsekwentne okaleczenie, które nieuchronnie prowadzić ma do śmierci. smierć i ból są tu największym zagrożeniem a najwyzszą stawka przeżycie. Oczywiście w tej kategorii również mozna nakręcic filmy poruszające i niebanalne. Takiemu ,,Mortyrs" w tym aspekcie ,, widziałem diabła" buty czyścić może.

Zresztą co ciekawe cały marketing i sława filmu (problemy z dystrybucja) kręci sie wokół wokół jego drastyczności. Moze ona na tle polskich komedii troche szokować ale jak, ktoś dzwignął piłe to nic tu nie zwróci. ogolnie w miare wyrobiony fan gatunku nie ma sie czym podniecać. Azjaci to starzy sadole w co drugiej bajce animowanej jakis gruby staruch wpycha cały sprzet agd w każdy otwór gimnazjalistce w białych majtach :). więc takie produkcje sa tam alternatywa dla ,,barw szczęścia" i ,, na wspólnej", juz w latach 80 tych krecili takie filmy przy których powyzszy moznaby puszczać na dobranoc.
Patrząć na pozostałe filmy reżysera :zrzynka z japonskich horrorow o duchach typu ring- zresztą b. sprawna , choc wtórna i postmodernistyczny western to nie ulega watpliwości, że mamy tu do czynienia jedynie z bardzo sprawnym rzemieslnikem, który ogranicza sie do zapożyczeń.

Jako survival horror film sprawdza się całkiem przyzwoicie głownie za sprawą przewrotnego konceptu i zwrotów akcji, które obracają akcje o 180 tkę i stanowią o jego orginalnosci. Cała reszta to stara zabawa w stylu zabili go uciekł, z irytujacymi absurdami w stylu kwiatka: morderca z przecietym achillesem lata po miescie i zabija kogo popadnie. Do tego obowiązkowe dołożenię paru psychopatów (scena w taksówce rządzi), żeby rozkręcić patologie. Swoja drogą czekałem, kiedy wesoła rodzinka wrzuci coś na ruszt. fakt to wszystko już było zmielone i strawione w amerykańkich slasherach.

Kolejną sprawą jest konstrukcja postaci, którę są maksymalnie uproszcone i charakterystyczna gra aktorska, gdzie wyraża się emocje, albo przez placz, albo darcie mordy (ja wiem ze taka kultura i inaczej nie umieją), jak pojawia sie b. skomplikowana kwestia to tlumaczy się ja poprzez dialogi i retrospekcje łopatologicznie widzowi ( tu oczywiscie relacja glownych antagonistów). Drugi plan jest tak zenujacy, że dramat. Ale taka gruba kreska to standard w produkcjach nastawionych na rozwalke i akcje,.No i na koniec glówny bohater o twarzy pacholęcią, którą zapewne gosci na okładkach koreanskich bravo girl jako mega rozpierdalcz wzbudza uśmiech politywania, ale płacze pieknie i wiarygodnie

Jako survival horror oceniam 8/10 za koncept i poetyckie malowanie filmowych pejzaży (choc jest za długi). gdybym chciał mu dolepić inną gębę byłoby duzo słabiej.