A bohaterowie mają już dość idyllicznej egzystencji w pięknej Toskanii i chcą powrotu do
normalnego, brudnego, ale nieporównywalnie ciekawszego i inspirującego życia wśród
ZWYKŁEJ CYWILIZACJI. Świadczą o tym słowa żony rzeźbiarza wypowiedziane w refleksji
nad śmiercią poety. Film o dojrzewaniu młodej bohaterki, ale przede wszystkim pochylenie
się nad sensem życia i czerpaniu z niego - środowisko w nim pokazane jest przecież, może
nie zepsute, może nie zdemoralizowane, ale pozbawione głębszych wartości. I z takim
życiem zerwać chcą najbardziej pozytywni bohaterowie - żona rzeźbiarza, główna bohaterka oraz
chłopak, z którym przeżyła swój pierwszy raz.