Po powrocie ze Związku Radzieckiego słynni żydowscy komicy, Szymon Dżigan i Izrael Szumacher, wystawiają sztukę na temat życia w getcie podczas okupacji. Zaproszone na przedstawienie dzieci z pobliskiego żydowskiego sierocińca, które cudem przeżyły wojnę, z miejsca wyczuwają fałsz przedstawionych sytuacji. Po rozmowie z dziećmi komicy decydują się je odwiedzić. Ich wizyta w sierocińcu sprawia, że poznają oni prawdziwy dramatyzm życia pod niemiecką okupacją, a opowiedziane przez dzieci historie stają się dla obu stron rodzajem terapii umożliwiającej uwolnienie się od straszliwych wspomnień z przeszłości i poczucia zagrożenia.