Przeciętniak. Gdyby nie całkiem znośny klimat, to oceniłbym go jeszcze niżej. Na pewno jest to jedna z najsłabszych rzeczy, jakie do tej pory od Argento widziałem.

Wiadomo, że historia już nie raz przenoszona na ekran, raz z lepszym raz z gorszym skutkiem. Ale nawet wersja z '89 z Englundem podobała mi się dużo bardziej. Co jest najgorsze w tym filmie? To, że przyciąga do ekranu tylko fragmentami. A zresztą nie ma ich za wiele. Jedynie sceny duetu Julian Sands - Asia Argento mogą się niekiedy podobać (choć ta druga gra niekiedy bardzo sztucznie, a Sands też nie powala).

Argento napięcie i atmosferę grozy potrafi tworzyć jak mało kto, a jakoś w tym filmie wyraźnie tego brakuje. Pod tym względem najlepiej wypadają, rzecz jasna, sceny w podziemiach, ale tamtejsze miejscówki idealnie nadają się pod coś znacznie lepszego jak na horror. Poza tym, przewijający się od czasu do czasu czarny humor jakoś nie za bardzo podobał mi się w tym filmie i zdecydowanie psuł te zalążki niepokojącej atmosfery, jakie udało się wytworzyć.

Z drugiej strony mamy niezłą muzykę, pasującą do wydarzeń na ekranie i znośne, a nawet niezłe zakończenie. Ale i tutaj trochę przesadzono (bohaterzy na tej łódce chyba stali w miejscu przez te kilka minut filmu, bo jak długo, do jasnej cholery, mogli widzieć jak nasz tytułowy upiór desperacko broni się przed śmiercią. Bardzo ckliwie się zrobiło, za bardzo.

Wszystko to sprawia, że póki co, jest to najsłabszy film tego znakomitego reżysera, jaki dotychczas obejrzałem.

Moja ocena: 5/10.