Główny bohater spotyka swoje młodsze alter ego w osobie kuzyna z prowincji/wsi.
Obserwuje go i rozpoznaje siebie - młodego człowieka z nadzieją i zapałem, i nie potrafi
tego zaakceptować - tego że wszystkie młodzieńcze ideały wypłowiały, tego jak wiele
drobiazgów stanowi problem i jak bardzo przeszkadzają w życiu - po prostu, w działaniu.
Mahmut Zastanawia się nad tym dlaczego jest w takim a nie innym momencie życiowym -
gdyby nie Yusuf nigdy prawdopodobnie nie pomyślałbym o tym. Wspólne oglądanie
Stalkera jest bardzo wymowne, Yusuf się nudzi, a Mahmut wie iż on jeszcze nie dotarł do
tego momentu siebie i swojego życia aby takimi problemami zaprzątać głowę, choć przybył
do Zony-Istanbułu krainy spełnienia marzeń i pragnień.

Zapoznając się z biografią Ceylana można potwierdzić tę tezę, a film jest zdecydowanie
autobiograficzny. Ceylan to człowiek poszukujący i wiecznie z siebie niezadowolony -
wnioskuję z bio.