Oglądając "Uzależnienie seksualne" kręciłem głową z niedowierzaniem. Film nakręcony przez debiutantów, zagrany przez osoby w większości bez żadnego doświadczenia aktorskiego, a taki dobry. Istna eksplozja talentów. Boliwia może liczyć na świeżą filmową krew.

Pierwsze skojarzenia, kiedy zaczyna się film, nieodmiennie muszą się łączyć z Mike Figgisem. Boliwijczycy wykorzystali bowiem chwyt Brytyjczyka z "Timecode", "Hotelu" I "About Time 2" z podziałem ekranu na części mniejsze. Jednak twórcy "Uzależnienia seksualnego" nie byli aż tak wymagający jak Figgis i podzielili ekran na dwie, nie zaś na cztery części. Ponadto oba ekrany pokazują w zasadzie to samo choć z różnej perspektywy przestrzenne czy też czasowej, podczas gdy Figgis opowiadał równocześnie kilka historii. Zabieg z podziałem ekranu z początku wydaje się być tylko chwytem mającym urozmaicić widzowi odbiór filmu. Z czasem jednak staje się to w coraz większym stopniu element niezbędny do przeżycia filmu, do zrozumienia jego treści. "Uzależnienie seksualne" opowiada bowiem o swoistej schizofrenii współczesnego świata. Jest to opowieść o kulcie ciała, kulcie piękna i młodości, kulcie seksu, seksualności, witalności. Młodość, piękna skóra, piękne ciała, seksowna bielizna, seks - to wszystko są rzeczy pożądane, atrakcyjne, do nich powinno się dążyć. Wszechobecne reklamy udowadniają, że jest to nie tylko pożądane ale i powszechne. Nie chcesz być dziwakiem, musisz się zachowywać zgodnie z tymi wzorcami. Inaczej jesteś odmieńcem. A jak wykazuje to chociażby polska rzeczywistość, bycie odmieńcem dyskwalifikuje w życiu publicznym. I tak ludzie, bohaterowie "Uzależnienia seksualnego" podążają drogą wytyczoną przez media, idą niczym lemingi za głosem tłumu, by być jak reszta, by być normalnym. A jednak, gdzieś w tle, słychać głos ostrzegający, bohaterowie czują, że coś jest nie tak, że wszystko powinno się potoczyć inaczej. I ignorują to, godząc się na schizofreniczną egzystencję, gdzie własne ja pozostaje w ostrym konflikcie ze światem, wybranym stylem życia. I tak 15-letnia Jessica wbrew wszystkim odbędzie stosunek z przypadkowo poznanym przystojniakiem. Sebastian, młody chłopak, zostanie zmuszony do wizyty w burdelu. Choco wyrzucać będzie swej dziewczynie, modelce, pustkę w głowie, a sam zachwyca się swoim odbiciem w lustrze, młoda Afroamerykanka opowiadać będzie o swoim pragnieniu bycia białą, dorosłą kobietą i tragicznych tego rezultatach, a wzór męskości, Tyler, skrywać będzie musiał własną orientację seksualną.
Młodzi opowiadają o tym, jak to jest dorastać w świecie, gdzie seks jest wszechobecny. Oddycha się nim cały czas, bez przerwy. Na ulicy, w domu, w szkole bombardowani tysiącem informacji, a w nich zawsze te same słowa-klucze: atrakcyjny, najlepszy, zmysłowy, numer jeden na rynku.

Jednak "Uzależnienie seksualne" jest filmem nie tylko o dorastaniu w cywilizacji konsumpcyjnej, gdzie wszystko sprowadza się do atrakcyjności. Jest to także film o hierarchii ważności w nowoczesnym społeczeństwie i jej relatywności. Jessica, jest ładną dziewczyną, która w swoim środowisku ma wysoką pozycję. A jednak w kontakcie z Fabianem, nagle zostaje tylko głupiutką dziewczyną ze slumsów, z którą dobrze sytuowany Fabian może zrobić co zechce. Dla niej istotny jest fakt bycia zauważoną przez tego przystojnego i bogatszego chłopaka, w tym widzi swoją wartość, co tamten okrutnie wykorzysta. Jednak Fabian i jego kuzyn Sebastian są nikim w porównaniu z Choco i Love. Choco pochodzi z bogatej rodziny, studiuje, wyjeżdża na stypendium do USA, a Love jest modelką, kobietą nieosiągalną dla chłopaków takich jak Fabian, w którego z zachwytem wpatrywały się koleżanki Jessici. Choco, który w swoim środowisku był królem, prawdziwym macho, staje się jednak nikim tuż po przyjeździe do campusu. Czarnoskóra dziewczyna, która w Boliwii miałaby z całą pewnością status zdecydowanie niższy, tutaj - przez sam fakt perfekcyjnej znajomości angielskiego - sprowadza go do parteru jednym sarkastycznym zdaniem. Ma władzę. A jednak jest śmieciem dla białych, blondwłosych chłopaczków, którzy uważają, że mogą z nią zrobić co chcą. Jednak i wśród nich są równi i równiejsi. Tyler to model, perfekcyjny okaz mężczyzny. Byłby jednak nikim, gdyby wydała się prawda o tym, kogo pragnie.
Ciekawe i niezwykle efektownie przedstawione zostały te spostrzeżenia w filmie. "Uzależnienie seksualne", choć ma pewne warsztatowe niedociągnięcia, kryje jednak w sobie sporo niespodzianek. To znakomite, brawurowo zrealizowane kino. I tylko zazdrość, że w Polsce takich filmów brak, może psuć nieco odbiór filmu. Dobrze jednak, że gdzieś takie filmy się kręci. Jeszcze lepiej, że miałem możność "Uzależnienie seksualne" obejrzeć.