Kiedy musisz wybierać pomiędzy rozpierdzieleniem galaktycznej gospodarki i równowagi a ocaleniem planety z brokatowymi dzikusami i szczurami srającymi tęczą, wybierz to pierwsze. Inaczej staniesz się złym bucem bez poczucia wszechogarniającej kosmicznej miłości.

Cóż, niektóre elementy z filmu miały potencjał. Świetny motyw początkowy z rozrastającą się stacją kosmiczną, wielki market ukryty w wirtualnym świecie (nie kupuję nazwania tego "innym wymiarem").
Aż boli, że wszystko było płytkie jak Zalew Wiślany, zaczynając od głównych bohaterów o mentalności gimnazjalistów i ich rzekomej wielkiej miłości, a kończąc na brokatowych glacach przebaczających rozwalenie ojczystej planetki. I ta na siłę wciśnięta Rihanna jako zmiennokształtna glutowata aktoreczka kopiąca w kalendarz, gdy tylko przestaje być potrzebna.
Daję cztery za ładne efekty i nawet przyjemną muzyczkę.