"Vincent" to dosłownie Tim Burton w pigułce. Jest tutaj wszystko czego można sie spodziewać po
reżyserze. Motywy, stylistyka, wszystko. To co teraz powidziałem to nic nowego, każdy to wie.
To co zadziwia mnie najbardziej to ilość nawiązań do klasyków kina grozy. Mamy tutaj stylistykę
rodem z "Gabinetu Doktora Caligari". Narratorem jest Vincent Price, czyli idol Tima. Młody Vincent
ma obsesję właśnie na punkcie pana Price'a.
Gdy widzimy naszego bohatera pierwszy raz, charakterzuje się on na postać graną przez Price'a
w filmie Rogera Cormana "Kruk".
Później nasz młody Vincent w wyobraźni odkopuje grób swojej żony by upewnić się czy nie
pochowano jej żywcem. Tutaj na myśl przychodzi mi "Grobowiec Ligei", również Cormana.
Zaram po tym Vincent twierdzi że po latach odizolowania (szlabam, być moze nawet nie trwajacy
cały dzień) sprawił że dom go opętał i nie może go opuścić. Według mnie to nawiązanie do
"Nawiedzonego Pałacu", również Cormana.
Z finałową sceną, w której wszystkie "twory" Vincenta obracają się przeciwko niemu kojarzy mi
się zakończenie "Maski Czerwoengo Moru".
Nie zabrakło również czytania Edgara Allana Poe, na twórczyści którego bazowały wszystkie
powyższe tytuły. Nawet na koniec mamy przytoczony fragment "Kruka" E.A. Poe. Corman w
swoich filmach wykonywał podobny zabieg.
Jest jeszcze scenka w której Vincent chce utopić swoja ciotkę w wosku. Vincent Price grał w
filmie o gabinecie figur woskowych.
Nawiązań jest jak widać sporo, i odkrywajac je wszystkie film daje jeszcze więcej zabawy.