Toż to nie kino, to cudowny teatr. Jeśli kogoś interesuje treść po ostatniej scenie:

"fragment pamiętnika księżnej de Gramont:

Wersal, 7 czerwca 17..
Około czwartej nad ranem moja pokojówka przyszła z najbardziej osobliwą istotą na świecie: zagubioną cudzoziemką, bladą jak świeca, która zdawała się prosić mnie o ochronę. Bez wahania przygarnąłem ją.

Boże! Cóż za smutek w tym spojrzeniu, a jednak cóż za wdzięk w tych manierach! Znam to biedne dziecko zaledwie od kilku godzin, ale już czuję do niego największą czułość.

Myślę, że ona też zaczyna mnie kochać..."