Jedna wielka niekonsekwencja: z jednej strony wiernie odtworzone detale jak stroje czy zastawy stołowe z drugiej strony dwudziestowieczny plastikowy mop w korytarzu pałacu Hofburg, nowożytne elektryczne gniazdka, nowożytny traktor, dwudziestowieczny prom w ostatnich sekwencjach filmu. No i Sissy z otoczeniem słuchająca zagranej na harfie i wyśpiewanej wersji "As Tears Go By" utwór Rolling Stones, który oczywiście jak pięść do nosa pasuje do XIX wieku. Nie wspominając o makabrycznym przekłamaniu historii na końcu filmu. Drażniły mnie WYJĄTKOWO obdrapane, niechlujne ściany pałacowych rezydencji, co stanowi kolejne przekłamanie gdyż w XIX wieku te wnętrza były wspaniale utrzymane. Reżyserka nie jest chyba debilką aby nie dostrzegać tych niekonsekwencji w filmie historycznym. Według mnie zrobiła to celowo, tylko po co ? Albo robimy film historyczny i pozostajemy wierni historycznym realiom, nawet jeśli pomijamy lub przeinaczamy pewne fakty ("pewne", a nie zasadnicze jak tutaj) dla ciekawszej fabuły, albo od początku ubieramy aktorów w nowoczesne stroje i robimy minimalistyczną nowoczesną scenografię aby skupić się wyłącznie na emocjach. Te ostatnie owszem, bardzo dobrze zagrane przez główną aktorkę, ale to na nic gdyż film jest bez tempa, razi nieuzasadnionymi dłużyznami. Jako entuzjasta filmów historycznych zdecydowanie odradzam, szkoda czasu.