W sumie całkiem niezły film. Akurat ja zawsze lubiłem połączenie gothic fiction, Anglii i duchów. Trochę już takich filmów obejrzałem i zwykle mi się podobały. "Turn Of The Screw" może nie jest ich najlepszym reprezentantem, ale też bardzo przyjemnie się ogląda i seans upływa wyjątkowo szybko.

Czas płynie szybko między innymi dzięki dobrej grze aktorskiej właściwie każdego bez wyjątku i fajnie dzięki nim zarysowanych postaci. Na początku guwernantka - główna bohaterka - trochę mnie wkurzała swoją specyficzną mimiką i swoim wyrażaniem emocji, ale później stwierdziłem, że jednak pozwoliło jej to stworzyć całkiem ciekawą, wyrazistą postać.

Opowiadania, na podstawie którego powstał film nie oglądałem. Nie oglądałem też żadnej ze starszych ekranizacji, dlatego jest to moje pierwsze zetknięcie z tym dziełem. Niestety, fabularnie trochę rozczarowuje. Choć tak jak już wspomniałem we wstępie, lubię takie klimaty, a historia w tego typu filmach o duchach jest zwykle prosta, żeby nie powiedzieć banalna. A jednak myślę, że tutaj aż prosiło się o jakieś głębsze rozwinięcie tej historii (nie wiem jak bardzo wierna jest to ekranizacja opowiadania Henry'ego Jamesa). W zakończeniu jest trochę emocji i napięcia, jest też klasyczne zderzenie się skrajnych emocji smutku i szczęścia. Ale odczuwa się w tym samym czasie też niedosyt, że czegoś w tym filmie zabrakło.

Uprzedzam, że jako horror to jest to bardzo lekki, wręcz letni film. Fakt, że przez spory czas rozgrywa się na łonie natury, w świetle dnia, tym bardziej go łagodzi. Momentów stricte horrorowych jest tu tyle, że można by je zliczyć na palcach jednej ręki. Szkoda, bo myślę, że nie zaszkodziłoby większej intensywności i gęstszej atmosfery. Na plus zaliczyłbym z kolei bardzo dobrą muzykę, płynnie przechodzącą pomiędzy scenami i pasującą jako tło do obrazu.

Podsumowując, film jest niezły, szczególnie jeśli lubi się takie klimaty - dla reszty może okazać się zbyt... nudny, toporny i zwyczajnie bez szału. Dla mnie było to też przyjemne zetknięcie z językiem angielskim pełnym ciekawych archaizmów, przez co też przysłuchiwałem się dialogom z zaciekawieniem.

Moja ocena: 6/10.