jak nie chcesz popsuć sobie zdania o filmi to nie czytaj książki...
film jest świetny ale książka genialna.....

jak już to zawsze najpierw sie czyta książke a potem sie oglonda film...
a powód jest taki że czytając książke po obejżonym filmie kojażymy sceny z filmy z wydażeniami w książce...któtko mówiąc wyobraźnia nie pracuje.....

Przeczytałem książkę i oczywiście jest lepsza niż film-tak jest zawsze;) Ale zdania o ekranizacji nie zmieniam- moim zdaniem znalazło się w niej wszystko co powinno.jedyny zgrzyt to fakt, że kluczowe wydarzenia nijak mają się do tytułu, bo mają miejsce za dnia;P

Przeczytałem książkę i oczywiście jest lepsza niż film-tak jest zawsze;) Ale zdania o ekranizacji nie zmieniam- moim zdaniem znalazło się w niej wszystko co powinno.jedyny zgrzyt to fakt, że kluczowe wydarzenia nijak mają się do tytułu, bo mają miejsce za dnia;P

Ja niestety nie widziałam filmu, ale książka rzeczywiście bardzo dobra, może nawet najlepsza Whartona? Choć Ptasiek (i Al) tez jest jedyny w swoim rodzaju! Jak kogos dopadnie whartonomania (jak mnie swojego czasu) to nie polecam opowieści z Moulin du Bruit i Spóźnionych kochanków.

W powszechnych opiniach Wharton uchodzi za raczej sredniego pisarza. Wyjatkami maja byc ponoc Ptasiek i W Ksiezycowa jasna noc....
Musze powiedziec ze ksiazka jest genialna. Kto lubi umiarkowane wojenne klimaty nie bedzie sie nudził...

Zreszta film tez genialny.

Ja najpierw przeczytałem a wkrótce chce wziąśc się za film. Na poczatku czytania tekst ten skojarzył mi się z Łowca Snów Kinga:P Jednak ksiąka jest naparwde świetna:) Wie ktoś moze czy to jest na faktach autentycznych? czy te wzmianki o przyszłosci sa zmyslone(np. oddawanie tych 100 dolarów itp.)

To raczej fakty. Zreszta w niemal dokumentalnym Szrapnelu Wharton wspomina o tamtych wydarzeniach...

Był taki przypadek ale podczas IWŚ http://pl.wikipedia.org/wiki/Rozejm_bożonarodzeniowy

Wharton w swoich książkach opisuje autentyczne przeżycia z czasów wojny. Czytałem i i księżycową i szrapnel, gdzie ta historia jest tylko epizodem.
Książka ma niesamowity klimat. Pokazuje postawę autora sprzeciwiającego się bezsensowności wojny i wojska w ogóle. Jest obraz młodych, szalenie inteligentnych ludzi, zupełnie nie pasujących do tego miejsca. Jest wyszukane słownictwo, którym posługują się ci żołnierze ale i czasem dosadne określenia i opisy marznięcia w okopie i moczenia majtek ze strachu. Człowiek czuje się jakby siedział z Whartonem w okopie.

Jednak film, mimo że bardzo dokładnie oddaje książkę, jest nieudolnie zmontowanym skrótem i nie ma klimatu. Ethan Hawke i Gary Sinise dają radę ale reszta jest słaba. Film sprawia wrażenie niskobudżetowego a reżyser i kamerzyści nie mają fantazji. Nie marznie dupa od oglądania. A powinna. Mimo to oglądałem go 3 razy :)

To nie są przeżycia Whartona tylko przekształcona historia podana przez LeeHarveyOswald1986 zresztą co do "Szrapnelu" to sam autor przyznał się, że jest mocno koloryzowany w niektórych fragmentach. Faktem jest, że Wharton służył w rozpoznaniu walczył w Ardenach i ranny został odesłany do USA.

Joanna Podolska przeprowadziła w '96 wywiad z Whartonem i przytoczyła go w książce "Kim jest Wiliam Wharton". Wspomina on tam o powieści "W księzycową jasną noc" i ponoć te wydarzenia miały miejsce choć zostały ukoloryzowane. Nie było choinki, ale śpiewali kolędy. A propos tego całego poddawania się i strzelaniny nic chyba nie wspominali.

Ty te czytanie to najlepiej od słownika ortograficznego zacznij.