Ulrich Seidl w dokumentalnym filmie "W piwnicy" zabiera nas do pomieszczenia, które najczęściej znajduje się na niskich kondygnacjach lub podziemiach budynku, obok garażu. Nazwa pochodzi od piwa, które w warunkach piwnicznych było przechowywane - było zimne i nie psuło się zbyt szybko.
Piwnice mieszkańców Austrii zostają prześwietlone, rentgen na społeczeństwo, absurdy, tajemnice, upodobania, cztery kąty, które obnażają najskrytsze, zakamarki ludzkich umysłów, duszy i ciała...
Piwnica - nieokiełznana, nieujarzmiona pustelnia wyobraźni, spełnionych marzeń, wyuzdań, ucieczek.Satyra na społeczeństwo austriackie i jego tajemnice, w pierwszej kolejności ulegam pewnie zbiorowemu skojarzeniu Fritzl. Bohaterami filmu zostają zwykli ludzie, prowadzący zwykłe życie, "salon" odzwierciedla normalność, powszechność, pokazową część, która jest zarezerwowana dla ogółu norm społecznych i moralności.
Gdy zejdziemy do piwnicy, tam zaczyna się inny świat, ludzkie namiętności, pragnienia, marzenia, upośledzenia, skrywane sado- maso i inne seksualne preferencje otwierają się. Pani nr 1 przychodzi do swej pustelni, by przytulać, rozmawiać z lalkami, które wyglądają jak niemowlaki, opiekuje się nimi, opowiada i żyje w tym swoim świecie. Pan nr 1 przychodzi do swej kryjówki - strzelnicy i zachowuje się jak Robert de Niro w "Taksówkarzu". Pani nr 2 piwnicę - pralnie traktuje bardzo statycznie, nieruchomo, stoi i czeka. Pani i Pan nr 1 lubiący sado - maso i dobre rady dla kobiet, które padły ofiarami przemocy... Pan i Pani nr 2, ubrani w bieliznę wprowadzają nas w swój świat seksualny z gabinetem ginekologicznym. Pan nr 2 w swoim niemal mauzoleum poświęconym nazizmowi, portret Hitlera, który jest uważany przez posiadacza za najlepszy prezent ślubny...spotkania z kolegami, wielbienie tego miejsca, postaci historycznych, czyszczenie akcesoriów.
Pani i Pan nr 3 , tutaj jest domina i jej niewolnik, udający dla zaspokojenia swej pańci "psa" , "gosposię" i spełnia jej wszystkie wymyślne żądania.
Czy piwnice w innych krajach europejskich też skrywają tajemnice, czy ludzie robią w nich różne dziwne rzeczy, odzwierciedlające ich wnętrze, czy w takich miejscach można się realizować, być szczęśliwym, uciekać od rzeczywistości, codziennych spraw, kłopotów, budować swój Własny Świat.
Technika kadrowania bardzo długich ujęć, statyczne sceny, które niczym obrazy bez dialogów zatrzymują nas w czasie, przestrzeni, wdzieramy się w ich egzystencję lub stoimy z boku i jak niemi świadkowie biernie przyjmujemy, tę kartonową sferę. Scenografia, wyposażenie wnętrz, kostiumy nawiązuje do trendów lat 70 / 80 / 90 - tych.
Minimalizm środków wyrazu, dialogi, muzyka, gra aktorów - naturszczyków, którzy w sposób poglądowy, przekonujący zabierają nas do swojej "komórki" , do swojego świat i naturalność , prawda obrazu mówi do nas.
Bardzo dobry film pełen kontrowersyjności, absurdu, humoru, zażenowania, zniesmaczenia...jednak to wszystko wynika z ludzkości, i wszystko co ludzkie nie jest nam obce.