Zapomniałeś tylko dodać, że "W MIŁOŚCI ważny jest człowiek, nie jego czyny". Oczywiście, teraz powinno paść pytanie 'czym wobec tego jest miłość?' Nie znam na to odpowiedzi, przynajmniej moja Cię nie zadowoli - wiadomo - każdy powienien sprecyzować swoją definicje (czy to takie łatwe [jak Twoja definicja człowieczeństwa i odpowiedzialności]? i czy jest jakiś sens definiowania miłości?). A film pokazuje miłość w rozumieniu reżysera - miłość wielką, wpaniałą jak tlen, bez którego nie da sie żyć, którą chciałoby się przekraczać wszelkie granice. Miłość, która jest ślepa na wszystko wokół, z wyjatkiem obiektu-wyroczni, bedącego nią obdarzanym. Niestety Smith pokazuje jak to wspaniałe uczucie rozbija się o skały, wpada na mur rzeczywistości roztrzaskujac się na drobne kawałeczki. Miłość w jego znaczeniu to nieskończona pogoń na 'drodze do zatracenia' bez możliwości powrotu.
Przywołane zdanie jako konkluzja całości troche nie pasuje do filmu (nie w zawartym przesłaniu tylko w samej formie) - stara sie go podsumować, ogarnąć ten uczuciowy galimatias co może drażnić. W mojej pamięci pozostaną przede wszystkim niezwykle barwne postacie, ich jezyk, element zaskoczenia i absurdu jaki na każdym kroku wywoluje usmiech nie pozbawiony refleksji.

W Polsce nie mógłby (jeszcze) powstać taki film - chyba nasze społeczeństwo nie jest gotowe na taką dawke wolności społeczno-obyczajowej. I właśnie ta wolność, będąca symbolem amerykańskim ukazana w barwnym elitarnym światku fanów i twórców komiksu, który nie jest (jak w powszechnej opinii) nabazgraniem kilku kresek i kolorów, a formą zabawy w demaskowaniu prawdy, wyszukiwaniu aluzji ukrytych w prostej wydawałoby się symbolice, wieczna 'gra pozorów' 'między słowami' - ta wolność w kontekscie bohaterów, ich historii i miejsca gdzie sie rozgrywa wywołuje przejmujący prawdziwy smutek pod koniec filmu.

Pozdrawiam