Po części się zgodzę. Ale co do roli Dreyfussa, to akurat moim zdaniem zagrał przekonywająco, w przeciwieństwie do Streisand, która była tak irytująca, że o zgrozo, w ogóle jej nie współczułam. Rozumiem, że to co doświadczyła w przeszłości spowodowało, że na zawsze uwięziona w niej była mała dziewczynka, ale ona naprawdę zachowywała się jak wariatka z tą swoją nonszalanckością do wszystkich naokoło, i z tymi nieuzasadnionymi atakami szału, nie wspominając o jej "odważnych" wyznaniach call-girl w sądzie na miejscu świadka, co jest totalnie nieprawdopodobne, żeby przed sądem się tak zachowywać, tym bardziej, że to nie miało żadnego związku ze sprawą. Podobał mi się za to moment, kiedy Levinsky "odczytywał" psychikę z rysunków Claudii - myślałam, że od tej chwili coś się wreszcie ruszy, lecz niestety tak się nie stało i było dokładnie, jak zaznaczył przedmówca (irracjonalnie, patetycznie, sztampowo, trywialnie, jak w cyrku). Poza tym bardziej oczekiwałam rozprawy w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci, a to było ledwie zaznaczone tylko.

"Streisand, która była tak irytująca" chyba jeszcze za łagodnie powiedziane
"naprawdę zachowywała się jak wariatka" nic ująć
"totalnie nieprawdopodobne, żeby przed sądem się tak zachowywać, tym bardziej, że to nie miało żadnego związku ze sprawą" cieszę się, że nie tylko ja to dostrzegam
"bardziej oczekiwałam rozprawy w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci" podobnie jak ja, chociaż to było raczej zabójstwo w samoobronie
"co do roli Dreyfussa, to akurat moim zdaniem zagrał przekonywająco" dokładnie.
Chyba brakiem scenariusza było, jak Dreyfuss wypytuje doktorka czy Claudia kogoś okaleczyła lub komu groziła (minuta 47). A przecież sam był świadkiem, jak pobiła pierwszego adwokata, wszyscy na sali to widzieli, takie wiadomości szybko się rozchodzą.

Ja się bawiłem rewelacyjnie. Żadne arcydzieło. Natomiast miejscami film jest wręcz pięknie groteskowy i umiejętnie przesadzony. Jeśli ktoś lubi takie rzeczy. Ja bardzo. Do tego Barbra jest świetna. Piękny wodewil by z tego był.