* książkowa Dolly - dystyngowana, elegancka, udzielająca się w klasztorze dama w średnim wieku z Londynu, w filmie czarnoskóra, napakowana Veronica ze Stanów
książkowa Shirley - delikatna, słaba i głupiutka, dwudziestoletnia miss piękności, w filmie prawie Polka, bystra dziewczyna do odpłatnego towarzystwa Alice (jak książkowa Bella)
Książkowa Alice - sekretarka detektywa Resnicka, w filmie pominięta
Książkowa Bella - prostytutka, przyjaciółka Lindy, w filmie matka, fryzjerka i napakowana, dorabiająca opiekuna dzieci Lindy
Książkowa Linda - pijaczka, pracownica salonu gier i pyskata kochanka Carlosa (biseksualnego chłopaka starszego z braci Fisher), w filmie żona członka napadu Carlosa, matka-polka, jest, bo jest, rozważna i opiekuńcza - jak książkowa Dolly
Książkowi bracia Fisher - gangsterzy współpracujący na zlecenie Rawlinsa, prowadzący klub nocny, w filmie bracia Manning - kandydat na radnego okręgu, współpracujący z lokalnym pastorem i jego brat z temperamentem młodszego brata Fishera
W filmie wątek dziennika prawie zupełnie pominięty
W filmie brak wątku śledztwa policyjnego w tle, jak w książce, za to mamy wątek polityczny, który nijak ma się do całości historii

Film na podstawie książki, z dobrą obsadą. Więc po co gmatwać tak postaci i zmieniać gotowy scenariusz na film kryminalny (jaka książka by nie była), na wielowątkowy, średni film „sensacyjno-kryminalny” z bezsensowną kreacją Colina Farrella i marginalną rolą świetnego Liama Neesona?