Co jednego bym się w pełni zgodził, że to wtórne kino. Można byłoby jednak z tego zrobić ciekawy film gdyby reżyser nie skupił się na nic nieznaczących epizodach, luźno ze sobą powiązanych, tylko spróbował go zgłębić. Okazje ku temu były, szczególnie na płaszczyźnie wzajemnego postrzegania: młodzi-dorośli czy dzieci-rodzice. Ale zabrakło mu chęci czy odwagi i wyszedł z tego banalny film.
Ale nie nazwałbym tego kinem familijnym. Coś innego pod tym terminem rozumiem.

Gdzie widzieliście ten film? Też na niego poluję.

Wyświetlają go na Warszawskim Festiwalu Filmowym ( http://www.wff.pl/filmy/we-are-the-best/ ).

No, niestety nie pojadę. Dzięki za informacje.

Film trafi do regularnej dystrybucji w Polsce już w lipcu :)

Oczywiście, jak będzie możliwość i tak obejrzę, ale jeśli jest tak, jak piszesz to wielka szkoda, bo tematyka wskazywała, że M. sobie świetnie poradzi.

Jak na Lukasa Moddyssona to zaskakująco słabo ale tak ogólnie to nie jest zły film, tylko nie ma jakiejś większej głębi.