Autobiograficzna powieść Gavino Ledda – włoskiego językoznawcy i filologa była wstrząsającym zapisem dzieciństwa i młodości spędzonych na włoskiej Sardynii.
Paolo i Vittorio Taviani zrealizowali film ascetyczny, niemal dokumentalny w sposobie relacjonowania wydarzeń. Opowieść zaczyna się z chwilą, gdy 6-letni Gavino zostaje zabrany ze szkoły by pasać w wysokich górach należące do ojca stado owiec. Chłopak próbuje się buntować, ale najmniejsze nieposłuszeństwo karane jest niezwykle surowo. Lata mijają, a w życiu Gavino nic się nie zmienia. Jest już niemal mężczyzną, a mimo to pozostaje pod całkowitą kuratelą ojca. W końcu trafia do wojska, gdzie poczatkowo jest równie samotny jak na pastwisku. Nie rozumie nawet języka włoskiego, którym posługują sie koledzy. Kiedy jeden z nich pomoże mu przełamać pierwsze bariery, Gavino zachwycony bogactwem i pięknem ojczystego języka decyduje się na podjęcie studiów językoznawczych. Wtedy dochodzi do ostatecznej konfrontacji z ojcem...
"Historia jednostki może być właściwie zrozumiana tylko w odniesieniu do jej środowiska społecznego" – mówili w jednym z wywiadów twórcy. "To temat, który przewijał się w naszych filmach. Albo zainteresowanie stosunkami między jednostką a społeczeństwem, człowiekiem a naturą, momentem historycznym i biologicznym. To wszystko powróciło w książce i historii Gavino".

Opowieść o sardyńskim pasterzu, który, wyrwawszy się z patriarchalnych zależności, staje się profesorem uniwersyteckim. Gavino urodził się na Sardynii w rodzinie pasterskiej. Ojciec nie posłał chłopca do szkoły, zmuszał go do zajmowania się wypasem owiec. Gdy Gavino został wcielony do armii, zobaczył, że istnieje inny świat. Przełamując rodzinne tradycje, uciekł z domu. Podjął naukę i, wbrew woli ojca, został profesorem na uniwersytecie.