Jonas Govaerts, choć nie zadaje sobie trudu zgłębienia rysu postaci drugoplanowych, pilnie przygląda się poczynaniom i emocjom Sama. Z tego powodu „Welp” można nazwać horrorem skoncentrowanym na głównym bohaterze. Przykładnie odegrany przez Maurice’a Luijtena protagonista to figura słaba i tragiczna. Znienawidzony przez kolegów, dręczony fizycznie oraz psychicznie przez opiekuna, Sam dzieli pewne podobieństwa z Kaiem – filmowym czarnym charakterem. Właśnie dlatego nawiązuje z nim nić porozumienia, a nawet zawiera swego rodzaju sojusz odmieńców. Relacja skazanych na społeczne odrzucenie chłopców to najjaśniejszy punkt filmowego scenariusza.

hisnameisdeath . wordpress . com/2015/12/28/filmowe-podsumowanie-2015-roku-25-najlepszych-horrorow-cz-1 (spacje!)