Witam.
To moja pierwsza wypowiedź na fw. Pozostaloby tak gdyby nie mała liczba wpisów pod "Wiezieniem". Także w razie czego, proszę o wyróżnienie :-)

Film w większej swojej części nakresla niemożność zapomnienia utraty dziecka przez doświadczoną przez los Birgitte. Zbrodnia bo o takiej utracie mamy do czynienia choć nie bezpośrednio wykonana przez matkę a "troskliwa" siostrzyczke i własnego męża (i raczej ojca dziecka) w największym stopniu obciąża sumienie dziewczyny i prowadzi do własnego zatracenia. Ale czy można się dziwić? Dziewczyna przez całe swoje życie zapewne zawsze była marionetka w rękach innych. Sam fakt życia razem z mężem i starsza siostra którzy zarabiali na niej jako prostytutce jest dosyć absurdalną wizja życia. Birgitta jednak w końcu dorosła i nonsens tego wszystkiego zaczął ją przygniatac. Odmiany próbowała w ucieczce z Thomasem, dziennikarzem szukającym cel własnej egzystencji ale przeszłość, jak to u Bergmana nigdy nie daje za wygraną.
Bergman po raz kolejny prowadzi psychologiczną grę z serii: Sens naszego istnienia i szukanie namiastki szczęścia.
Film sam w sobie miał większy potencjał ale zabrakło poważniejszych argumentów ze strony reszty postaci. Sam pomysł zasłużonego matematyka na film o "Piekle na Ziemi " wydaje się odnosić wyłącznie do Birgitty (no i oczywiście niemowlecia). Nie zrozumiałem też symboliki zlamanej ryby. A w zasadzie dlaczego akurat ryby ale to może być po prostu moja ulomnosc :-).
Film jednak jako całość się broni bo jest to nadal kawał dobrego dramatu psychologicznego i na pewno jeden z lepszych z początków Bergmana.

Swoją drogą... Już widzę po raz chyba trzeci u Bergmana poruszana kwestie aborcji/zabicia dziecka. Temat jak najbardziej ostatnio na czasie :-D Jednak i do "Persony" i "Jesiennej sonaty" trochę brakuje.

Całość jak najbardziej do polecenia i niech nie razi stara data i mała liczba ocen na fw. Film na 6.5-7.5.
Ode mnie 7/10