Kilka dni temu była premiera we Wrocławiu (nie wpisali powyżej daty Polskiej premiery, ale tego nie mogą uzupełniać zwykli użytkownicy, tacy jak ja) poprzedzona słowem wstępu do filmu wygłoszonym przez samego dr Zimbardo. On sam przyznał że nie jest to wierny zapis całego eksperymentu z bardzo prostego powodu jakim jest ograniczenie czasowe. Zanim trafiłam do kina na wspomnianą premierę miałam już okazję obejrzeć 'Cichą Furię' z 1991, ale tamten film to film dokumentalny, a w takiej konwencji dokumentu łatwiej w krótszym czasie zmieścić więcej faktów. Zaczął od tego że już na samym początku pokazane jest np. aresztowanie jednego studenta a wiadomo że podobna procedura objęła wszystkich uczestników eksperymentu którym przydzielono rolę więźniów. Wymienił jeszcze kilka faktów, ale podsumował stwierdzeniem że film ogólnie dosyć dobrze odzwierciedla poszczególne sytuacje. Postać Profesora jest tutaj dosyć negatywnie nakreślona i On sam przyznaje że nie tylko uczestnicy dali się wciągnąć w ten wir, ale i osoby kierujące eksperymentem zaczęły mieć zamazane granice pomiędzy faktami a wykreowaną fikcją. Dlatego warto wspomnieć że gdy aktor grający Profesora z ekranu przyznał że żałuje że niechcący zaczął krzywdzić ludzi i bardzo tego żałuje, prawdziwy z krwi i kości Profesor stojący w tym momencie przed ekranem i przed nami szybko w tle wtrącił przez mikrofon: "[and] I [really] mean it!" (a może powiedział to w czasie przeszłym? już nie pamiętam, ale głównego przekazu to nie zmienia) :)

Wiesz co?
To trochę z tyłka (żeby nie napisać, że z dupy, choć to bardziej na miejscu) wszystko i ten profesor i jego eksperyment jak i cały jego pewnie wydział i uczelnia, na której się kształcił. Przykro mi, ale tak jest prawda. Tak na zdrowy rozsądek i elementarne zasady zachowań międzyludzkich - jeśli ja, będąc np. wydumanym specjalistą od dziecięcej behawioryki zrobię eksperyment w przedszkolu na będących tam dzieciach pt. jedne dzieci są fajne i dostają ode mnie słodycze, lizaki, napoje, fajne zabawki itp. podczas gdy pozostałe niech się troszczą same o siebie i wezmą sobie ogryzek albo suchą bułkę, a zabawki to tylko jakieś stare, to czego się można spodziewać po takim "eksperymencie", hę? Z góry wiadomo, że te faworyzowane będą się tym chlubić przed drugimi, podczas gdy tamte będą sfrustrowane, załamane bądź się pobeczą i uciekną do mam! Może i jedno czy kilka by się znalazło, które by się chciały podzielić, ale wtedy wkraczam ja i mówię, że nie wolno i spirala się nakręca. Taki profesor kształcony psycholog od siedmiu boleści, a nie miał mózgu, aby przewidzieć afekt takiego "badania" na żywym organizmie... A prawda jest taka, że on jednak wcale nie jest tak głupi jak by na to wskazywało i doskonale wiedział co się stanie i dlaczego, tylko gdy eksperyment się wymknął spod kontroli, to odegrał mocno zdziwionego i ciągnie tę żenującą bajkę o współczuciu i empatii oraz żalu za to co się stało! Łatwiej i lepiej zagrać na emocjach i wziąć na litość niż iść w zaparte, bo ludziska by go zniszczyli i wykluczyli z społeczności. Tyle.
Tak ja to widzę.

PS
Sam film nawet niezły do momentu zakończenia, jest oczywiście kalką poprzednich i choć amerykański poprzednik był nawet niezły, to do pierwowzoru niemieckiego wiele mu brakuje. Ten natomiast ktoś chciał zrobić oryginalniej i przekombinował, niestety...

Nauka nie opiera się na tym czego się możemy domyślić, tylko na tym co zostało potwierdzone w eksperymentach i badaniach.
To co nazywasz oryginałem niemieckim to była fikcyjna historia oparta na tym motywie, to jest film fabularyzujący faktyczne badanie.