Dobrze zarysowane postacie, profile psychologiczne i relacje międzyludzkie. Przede wszystkim wiarygodne, realistyczne, bez naiwności : żona kuzyna mogła nie chcieć Letty w swoim domu, a Letty mogła pokochać człowieka który na początku jej się nie podobał ale ujął ją swoją dobrocią.

Ciągły wiatr - jako przenośnia emocji Letty , jej strach, samotność, chaos, brak stałego miejsca, ucieczka
Kreacja aktorska Lilian Gish - rewelacja.

Poetyckość filmu - przez użycie Wiatru jako tła do wydarzeń, jako przenośni do życia wewnętrznego Letty

Wszędzie piasek się pojawia, wdziera się do ich życia, jest we włosach, w chlebie. osiada jak coś ciężkiego na duszy burząc spokój.

Wiat nie nie tylko funkcjonuje tu jako przenośnia ale wpływa na życie bohaterów bezpośrednio, staje się przyczyną rożnych wydarzeń, zmienia ich bieg.

Bardzo dobra scena : jak Letty i jej mąż chodzili osobno w 2 pokojach nie wiedząc co teraz zrobić, ich pogubienie - skierowanie kamery na buty, na nogi. Za pomocą samych kroków, została wyrażona sytuacja bez pokazywania całej postaci i twarzy.

Zakończenie hollywoodzkie, happy end. Miłość okazuje się być najważniejsza. To ona buduje całe nasze wewnętrzne bezpieczeństwo, a wiatr może sobie hulać :)

Wybrała życie w miłości w nieprzyjaznych warunkach zewnętrznych, niż życie z człowiekiem z którym miała by dokładnie na odwrót.