Ja jak najbardziej rozumiem, iż każdy ma swoje zdanie, ale po prostu nie jestem w stanie pojąć tego hype'u. Typowy schemat takiego filmu to jest: "jakiś zwierzak jest przez wszystkich znienawidzony przez swoją dziką naturę, ale ja jestem wyjątkowa i oswoje go w kilka minut, bez większego problemu. Nagle stajemy się najlepszymi przyjaciółmi, których nikt nie rozumie i jeśli zauważą że się dogadujemy, to zrobią krzywdę mojemu nowemu zeierzaczkowi. Ostatecznie nasza relacja ratuje sytuację całej rodziny i wszyscy są happy". To jest strasznie przewidywalne i oklepane, a „Wicher” nie jest pierwszym filmem powielającym ten schemat, jednak z jakiegoś powodu to ten film się najbardziej wybił. Szczególnie mnie to dziwi dlatego, że w filmie nie ma praktycznie postaci dynamicznych, a relacja dziewczyny z koniem w ogóle się nie rozwija w trakcie trwania fabuły. Po prostu są wielkimi przyjaciółmi od pierwszego wejrzenia "bo tak". Nie ma tam żadnej głębszej, rozwijającej się relacji. Pomine fakt, że film przedstawia jeździectwo w totalnie złym świetle, bo nie jest to film dokumentalny, tylko po prostu luźne family friendly kino :). Jednak moim zdaniem ten film nie zasługuje na możliwie najniższa ocenę, ponieważ jest dobry żeby się odstresować i ewentualnie obejrzeć go sobie w niedzielę wieczorem, przy kubku kawy, lub kakaa :3
Dlatego nie mówię, że polecam, lub nie polecam. Jeśli lubicie takie luźne filmy- śmiało, oglądacie, może wam się spodoba, a może umili wam wieczór.