Zachwyt nad tym filmem przychodzi mi na myśl "Nowe szaty cesarza". Tam też wszyscy zachwycali się czymś czego nie ma. Rzesze krytyków, a co za tym idzie zwykłych widzów, rozpływa się nad kunsztem bo nie chcą wyjść na nieobeznanych w prawdziwym kinie.

W myśl elitaryzmu ludzie chcą jawić się na tle innych jako ci oświeceni, widzący więcej. Dlatego często oceniają mierne, a co najwyżej dobre, filmy jako wyjątkowe, niepowtarzalne i ponadczasowe... Trochę jak ze sztuką współczesną w klimatach białego płótna w ramie albo sera i włosami...

tak może być:)