Oglądając Wieżę czułem się jakbym oglądał nieco lepiej nakręcony, trwający ponad półtorej godziny odcinek losowego paradokumentu, lecącego w tv. Dramat rodzinny, przeplatany nic nie znaczącymi scenkami z jakąś "symboliką", a wszystko zakończone dziwacznym thrillerowym twistem fabularnym, gryzącym się ze zwyczajną treścią reszty filmu.

Nie powiem, film ma swój specyficzny klimat niepokoju, jednak tajemniczy klimat nie uratuje słabego filmu. Wiem że wiele osób się z tym nie zgodzi, bo widzą w filmie jakiś sens, drugie dno, ale ja go w tym filmie zwyczajnie nie odnajduję. Po fragmencie wywiadu z Panią Szelc, doszedłem do wniosku, że sama do końca nie wiedziała co chce przekazać.

Od strony technicznej jest źle. Dźwięk to masakra, dialogi brzmią jakby były szeptane przez aktorów, montaż też nienajlepszy momentami. Wiadomo że to film bardziej festiwalowy, tak więc o niewielkim budżecie, ale trochę to przeszkadza. Jagoda Szelc chciała prawdopodobnie przerobić ten minus na plus i postawić na realistyczność i naturalność filmu, co było całkiem dobrym pomysłem, choć mi przypominało to właśnie coś a'la trudne sprawy.

Osobiście nie polecam, jednak to specyficzny film, który wielu osobom się spodoba, a inne (w tym ja) uznają go za bezsensowny i bełkotliwy, a przede wszystkim pusty.