Eh...wczoraj na zajęciach go mieliśmy...i dzięki temu oglądnęłam tym razem więcej. I cóż...to co zawsze- film karygodny! Po prostu cierpi się go oglądając (i co najgorsze- nie ze współczucia dla czasów i bohaterów). Nie ma drugiego obrazu tak przegadanego. Kwestia najgorsza- to brak symboliki ( jaka jest w Popiele i diamencie chociażby) . Scena gdy słyszymy na pytanie "W co się bawicie" odpowiedź "W getto" ...jest zupełnie obojętna . Robi na mnie zupełnie inne wrażenie niż powinna. Nie wstrząsa...w ogóle jest bezcelowa. Powinna, moim zdaniem, wyglądać w taki sposób iż kamera najeżdża na owe dzieci i jest zbliżenie. Tu natomiast jest wrzucona prawie że od niechcenia...i na dodatek jeszcze objaśniona. Ten film miałby może trochę sensu jako słuchowisko, bo jako obraz- to doprawdy strata czasu. Jedno mi się faktycznie podobało - postać Ireny. Jakże odmiennie przedstawiona od stereotypu. Jest bardzo ładna, pewna siebie, cyniczna. Pół godziny niecałe przed końcem wyszłam z sali. Na dyskusji zostawać nie musiałam, bo jej przebieg był do przewidzenia- ów film bowiem banalnie jest skrytykować i to zapewne wszyscy uczynili na zajęciach.
A wiec nie będę tu pisała nic ponad to co uczyniłam, albowiem szkoda mi czasu na wnikliwą krytykę tego co każdy może sam ujrzeć:)