„Winter On Fire: Ukraine's Fight for Freedom” to dokument, który bardzo wyraźnie uwypukla przewagę filmu nad innymi formami komunikacji. Jednak to nie jest hollywoodzka fabuła z aktorami, którzy kreują jedynie fikcyjny świat dostarczający widzom fałszywe emocje. To opowieść o społecznym buncie, cierpieniu, poświęceniu dla narodu i o ogromnym heroizmie protestujących zbudowana nie przez scenarzystów, kostiumografów i specjalistów od oświetlenia, ale przez ludzi uczestniczących w przedstawionych wydarzeniach złożona z ujęć z kamer przemysłowych, telefonów komórkowych czy nagrań obecnych tam dziennikarzy.

Dzięki tym obrazom możemy choć trochę poczuć to, co wydarzyło się na Majdanie w stopniu zdecydowanie najbliższym rzeczywistości, dużo dokładniej niż może oddać to jakikolwiek tekst. Widzimy tych ludzi, słyszymy ich, obserwujemy ich tragedię, odwagę, emocje i krew w metalowym garnku, który stał się substytutem hełmu mającym chronić przed ciosami zadawanymi przez bezwzględnych milicjantów. Ten film udowadnia fałszywość tezy o „końcu historii”. Woła do widza, iż historia wciąż trwa — przynajmniej na Ukrainie.