świetna recenzja i głos rozsądku. Pozwoliłam sobie wrzucić na fejsa.
Dzięki :)

Jestem po seansie Wołynia i dziękuję za tą recenzję, trochę ostudziła emocje.

Świetna, merytoryczna wypowiedź. Dzięki!

Dużo treści, a mało zrozumienia dla filmu i wizji autora. Wytłumaczę ci prosto o co w tym filmie chodziło. Chodziło o to, że cała opowieść jest widziana oczami polskiej bogatej, ale chłopki, która nie miała ani wykształcenia, ani wiedzy geopolitycznej i nie rozumiała do końca co się dzieje. Zabieg był celowy, może nie nazbyt oryginalny, ale robiący piorunujące wrażenie. Jeśli chcesz edukować innych o tym, co napisałeś, to nakręć historyczny film dokumentalny.
Przecież Wołyń to nie jest ani film historyczny, ani dokumentalny!

zgadzam, się podobne odczucia

taki zabieg to raczej zrozumiały "......chłopki, która nie miała ani wykształcenia, ani wiedzy geopolitycznej i nie rozumiała do końca co się dzieje...." i tu cytat raczej nie o chłopce tylko o NAS bo nie każdy ma wykształcenie historyczne ani wiedzy co tam do końca się w tamtych czasach działo....

to troche poczytaj zainteresuj sie wlasna historia ....dostep do wiedzy masz nieporownywalnie latwiejszy niz chlopi w latach 30---40tych XX w

dziękuję. Fakt ekspertem w temacie nie jestem ale przed obejrzeniem kojarzyłem temat. Jednak może bardziej precyzyjnie. To co się wydarzyło zasługuję na dużą uwagę a "te" wydarzenia są słabo kojarzone/pomijane/. dostep do wiedzy masz nieporownywalnie latwiejszy - prawda - wystarczy tylko dobrze szukać :)

Mimo wszystko to, że opowieść jest widziana oczami polskiej chłopki nie oznacza, że nie można było bardziej realistycznie przedstawić tych wydarzeń. Rzeczywiście ma się wrażenie, że oddziały ukraińskie nie były zbytnio zorganizowane. Wystarczyłoby parę scen z zebrań przywódców OUN, a przecież kamera śledziła spotkania oddziałów w lesie. My w konsekwencji wiedzielibyśmy, że to co z punktu widzenia chłopki było chaotycznymi morderstwami popełnianymi przez wiejską bandę to w rzeczywistości zorganizowana na szerszą skalę akcja (pomijając już sposób pacyfikacji wsi). Nie jest to film ani historyczny, ani dokumentalny, ale to pierwszy film z takim budżetem, traktujący o tych wydarzeniach. Dobrze by było, aby trzymał się historii, bo z pewnością trafi do szerokiego grona osób, myślę, że większego niż gdyby nie był to film fabularny.

Dokładnie.To nie był film dokumentalny. A jak żadna scena nie wbiła cię w fotel to naprawdę nie wiem jakie ty filmy oglądasz.Chyba horrory typu gore.Sama wspomniania przez ciebie scena rozrywania przez konie wbija w fotel.Palenie żywcem dziecka, obcinanie głów, rozrywanie ciał itd Sorry facet . Chyba nie chodziło o ty by ludzie mdleli na tym tym filmie tylko coś z niego wynieśli.

Za pewne autor miał na myśli takie rzeczy jak np. 1. obcinanie rąk, nóg oraz wyłupienie oczu a następnie włożenie ofiary w mrowisko, 2. rozcięcie brzucha ciężarnej kobiecie i włożenie tam szkła, 3. obcięcie piersi kobietom i posypanie solą. A takich i i innych przypadków były setki...
Jednak rozumiem, że wtedy w czasie filmu ludzie by wychodzili z kin, wymiotowali itp.
Sam bym czegoś takiego nawet nie wytrzymał. Jednak prawda jest taka, że to się działo i co w nich siedziało, że taki los zgotowali ludziom. Nie jest to naturalne w człowieku. Jako ciekaowstkę powiem, że ludność na Wołyniu uciekała często do miast gdzie stacjonowały oddziały niemieckie bo tam było "bezpiecznie". Szokujące? Woleli narazić się na wywiezienie w głąb Niemiec na roboty przymusowe niż zginąć w okrutny sposób.
Uważam, że Smarzowski nakręcił sceny wystarczająco mocno, żeby do ludzi dotrzeć, a nie ich wystraszyć z kin. Wielu nie ma tak mocnych nerwów.

Nie chodzi wcale o przedstawienie scen rodem z filmów gore - ale raczej o oddanie realizmu sytuacji, dozowanie dramaturgii, przedstawienia autentycznego zezwierzęcenia banderowców którzy z wydłużonego do granic możliwości cierpienia ofiary i znęcania się nad nią czerpali nieopisaną satysfakcję - polecam przeczytać "Nienawiść" albo chociaż krążącą w necie od dawna listę 362 sposób UPA na mordowanie Polaków - wtedy może zrozumiesz co autor ma na myśli.
Sceną która najbardziej poruszyła mnie w filmie jest odcięcie głowy siostrze głównej bohaterki - mam nadzieję że nie było to zamierzeniem reżysera żeby akurat akcja odwetowa Polaków na Polce poślubionej z "Banderowcem" utkwiła najbardziej w pamięci widzowi... ;/
I jeszcze jedna mała dygresja - niestety z wielkim smutkiem mogę stwierdzić że Polacy niestety nie zostali przedstawieni w filmie jako szlachetny, kierujący się najwyższymi wartościami naród - przykładem są oczywiście główni bohaterowie z którymi widz utożsamia się w pierwszej kolejności: Maciej - owdowiały mężczyzna z dwójką dzieci, który zamiast szukać kobiety w swoim wieku postanawia kupić sobie na żonę młodziutką dziewczynę która go nawet nie zna. A potem pod jego nieobecność wprost z dzieciństwa wpada w wir obowiązków domowych i matkowania nieswoim dzieciom. Ojciec Zosi - który ponad dobro swojej córki ceni pieniądz, tak więc postanawia zarobić na pierworodnej pod pozorem lepszej przyszłości. No i oczywiście sama Zosia - kochliwa, niedojrzała dziewuszka która zmienia facetów jak rękawiczki, a wierność małżeńska jest jej najsłabszą stroną. I zresztą nawet tuż po owdowieniu błyskawicznie znajduje ukojenie w ramionach innego mężczyzny... Wymowne są także końcowe sceny filmu w których Zosia chroni wyłącznie swoje własne dziecko, natomiast dwójkę pozostałych zostawia na pastwę losu...
Pozostali przedstawieni w filmie w sposób wybiórczy Polacy to także osoby albo żadne pieniądza, albo władzy albo ci z akcji finałowych pałający wyłącznie chęcią zemsty i odwetu. Oczywiście nie można wykluczyć że takie jednostki również się zdarzały - jednak większość naszych rodaków zamieszkujący kresy należała jednak do prostych, ale mimo wszystko szlachetnych ludzi kierujących się w życiu najwyższymi wartościami moralnymi...

Film oczywiście zdecydowanie polecam, jednak jedna myśl wciąż nie daje mi spokoju - jak obraz ten zinterpretują niezaznajomieni z tematyką cudzoziemcy - czy nie wrzucą naszych przodków z Kresów do jednego worka z odartymi z człowieczeństwa banderowcami, postrzegając zarówno nas jak ich jako zdziczałą wiejską patologię prowadzącą między sobą walki podjazdowe o znamionach wojny domowej? :(

To znak rozpoznawczy Smarzowskiego - w jego filmach prawie nie ma pozytywnych bohaterów.

Oczywiście - ale nie można było dopuścić do tego żeby z kina stricte wojennego (w dodatku pierwszego który porusza tematykę rzezi wołyńskiej) powstał jedynie dramat społeczny - i to w dodatku przekłamany. Już od początku filmu reżyser na siłę próbuje przedstawić nam motywy które będą swojego rodzaju usprawiedliwieniem dla czynów jakich później dopuszczą się Ukraińcy.
"Polak pan, Ukrainiec cham" - ta idea przyświeca chyba każdemu z głównym bohaterów.
I nawet osobiste dramaty Ukraińców (niespełniona miłość Petra, jego "szlachetna" postawa w wyniku której ponosi śmierć, cierpienie jego rodziny) dzieją się przez błędne decyzje polskiej części społeczeństwa.
Zastanawia mnie jeszcze dlaczego w filmie został przekłamany wątek żydowski. A przecież to była pierwsza nacja za którą wzięli się Ukraińcy. A zabijali ich w równie drastyczny sposób. Polacy jeszcze wtedy głęboko wierzyli że ich taki los nie spotka. Być może mi to w filmie umknęło - ale pamiętam strzelających do Żydów niemieckich nazistów, pamiętam Polaka który całą zimę ukrywał Żyda, a potem go zabił dla zakopanego w ziemi majątku. I nawet ojca Zosi wiozącego dzieci do szkoły i wykrzykującego "Żydkom nie wolno" - jakbyśmy to my byli prowodyrem tej nienawiści i antysemityzmu.

Obejrzałam właśnie wywiad z reżyserem w którym wyznał że badania focusowe pokazały że będzie lekki problem z przedstawieniem filmu zachodniej części społeczeństwa. I że trzeba będzie wyróżnić dialogi polskie i ukraińskie odpowiednim kolorem. Bo inaczej się nie połapią i uznają "że jakieś słowiańskie dzikie plemię wzięło siekiery i się zaczęło zabijać". A wystarczyło zrobić odpowiedni wstęp (nawet tekstowy). A następnie przez cały film to postawa bohaterów powinna świadczyć o tym kto jest oprawcą a kto ofiarą...

"Oczywiście - ale nie można było dopuścić do tego żeby z kina stricte wojennego (w dodatku pierwszego który porusza tematykę rzezi wołyńskiej) powstał jedynie dramat społeczny - i to w dodatku przekłamany" - właśnie tutaj popełniasz błąd który uniemożliwia Ci zrozumienie filmu. To jest Smarzowski, u niego nie ma narracji uniwersalnej. On nie kręci takich filmów.

Ale ja nie mam żadnych problemów ze zrozumieniem filmu - więc te insynuacje są kompletnie bezzasadne. Znam też całą filmografię Smarzowskiego i rozumiem jej specyfikę. Martwi mnie tylko (co zaznaczałam we wcześniejszych postach) jak ten film zostanie odebrany przez średnio zaznajomionego z tematyką widza polskiego i kompletnie niezorientowanego cudzoziemca.

"I jeszcze jedna mała dygresja - niestety z wielkim smutkiem mogę stwierdzić że Polacy niestety nie zostali przedstawieni w filmie jako szlachetny, kierujący się najwyższymi wartościami naród" Seeeeeerio? :D No tak, bo wszyscy Polacy szlachetni i wspaniali xD

"Maciej - owdowiały mężczyzna z dwójką dzieci, który zamiast szukać kobiety w swoim wieku postanawia kupić sobie na żonę młodziutką dziewczynę która go nawet nie zna. A potem pod jego nieobecność wprost z dzieciństwa wpada w wir obowiązków domowych i matkowania nieswoim dzieciom." Zero jakiegokolwiek pojęcia o tamtych czasach. Baba miała być do rodzenia i w pole- im młodsza tym lepsza zatem.

"No i oczywiście sama Zosia - kochliwa, niedojrzała dziewuszka która zmienia facetów jak rękawiczki, a wierność małżeńska jest jej najsłabszą stroną." D: Kochała tylko Petro. Ponownie zerowa wiedza na temat tamtych czasów. Nie miała nic do powiedzenia w sprawie swojego małżeństwa, a jej serce od dawna należało do innego.

"I zresztą nawet tuż po owdowieniu błyskawicznie znajduje ukojenie w ramionach innego mężczyzny..." Uczucie rodziło się między nimi powoli i w sumie do niczego nie doszło, więc wtf o.O

"Wymowne są także końcowe sceny filmu w których Zosia chroni wyłącznie swoje własne dziecko, natomiast dwójkę pozostałych zostawia na pastwę losu..." Spanikowana, przerażona... O czym byś myślała gdyby ktoś podpalał twój dom? Na pewno łapała byś dzieci, które rozbiegły się nie wiadomo gdzie... Przecież ona sama nie wiedziała co ma ze sobą zrobić, a że przeżyła to cud (swoją drogą w dziwny sposób były pokazane ostatnie sceny napadu na wioskę).

Nie widzę w filmie Smarzowskiego, że wszyscy Ukraińcy be, a Polacy super i to właśnie bardzo mi się podobało. I przecież nie było też tak, że wszystkich Polaków przedstawił źle.

Oczywiście masz prawo do zupełnego niezgodzenia się ze mną, dziwi mnie jednak takie przekombinowanie (jak np. uczucie Zosi do gościa z wywiadu).

Ależ ja naturalnie mam pojęcie o tamtych czasach. Powiem Ci nawet więcej - mam w rodzinie kilku naocznych świadków tamtych wydarzeń, więc mojej wiedzy na temat kresowej społeczności i ich obyczajów nie powinieneś kwestionować, bo pewnie znacznie Cię przerastam...

We wcześniejszych postach podkreślałam że doskonale zdaję sobie sprawę że nie wszystkich Polaków cechowała pełnia szlachetności - ale NIE PODOBA mi się sposób przedstawienia naszej nacji w filmie niezorientowanemu widzowi i nic tego nie zmieni.

I jeszcze nawiązując do kwestii Zosi - sprzedawanie córki za morgi i to w dodatku dorosłemu, dzieciatemu mężczyźnie mimo wszystko było znaczącym odchyleniem od normy. To po pierwsze. A po drugie nawet jeśli młoda kobieta wychodziła za mąż pod wpływem nacisku rodziców (co faktycznie zdarzało się stosunkowo często), mimo wszystko pozostawała wierna nowo poślubionemu, a nie zdradzała go przy każdej nadarzającej się okazji...

No ale widzę, że rozumienie pewnych uczuć nie jest tak łatwe. I nie chodzi o to co działo się na Kresach, a o tamte realia.
Łatwo za to oceniać z perspektywy kogoś kto czegoś takiego nie przeżył (może za bardzo się wczuwam, bo to w końcu nie jest oparte na prawdziwej historii (mam na myśli wątek Zosi)). No ale właśnie pasuje się wczuć trochę bardziej. Jeśli się kogoś naprawdę kocha to nie jest możliwym dochować wierności w małżeństwie, do którego zostało się zmuszonym. Miłość jest po prostu silniejsza niż honor- to może brzmieć jak coś śmiesznego i plugawego, ale chyba nie dla kogoś kto zaznał prawdziwej miłości...
No nie wiem, ja w każdym razie ze swej strony kibicowałam Zosi na tym polu.
A zresztą na dowód tego jak bardzo go kochała masz ostatnią scenę.

Dobra, ale najwyraźniej celem Smarzowskiego nie było pokazanie jacy święci byli Polacy, nie chciał pokazać Niemcom, Francuzom czy Amerykanom nie zorientowanym w temacie, że Polacy byli bez skazy, tylko jak jest naprawdę. Że nie nacja decyduje o tym kto jest dobry, a kto zły. Taki Ukrainiec (szwagier Zosi) też był zdolny do największych poświęceń w imię miłości. A Polak bywał okrutny. I to jest naprawdę dobre w tym filmie.
Tak naprawdę nie chodzi o zorientowanie tylko o uważne oglądanie. Jeśli ktoś na siłę będzie chciał zobaczyć złych Polaków to i Ukraińców za ich czyny usprawiedliwi i żadne tłumaczenia w filmie nie pomogą...

Mimo wszystko proporcje złych Polaków / dobrych Ukraińców zostały w filmie drastycznie zniekształcone i nijak się mają do rzeczywistości.

Być może za dużo się po tym filmie spodziewałam, a już za pewno nie przypuszczałam że spotkam się z opiniami że "Wołyń" to po części antypolskie kino... ;/
Oby Pan Smarzowski nie brał się więcej za filmy z elementami historycznymi, bo do tego trzeba mieć odpowiedni kunszt. Moim zdaniem trochę poległ.

Jednak bardzo dziwi mnie określenie "antypolskie kino".
A mnie się bardzo podobało, byłam nastawiona raczej negatywnie. No ale cóż to już kwestia bardzo indywidualna.

Nawet Reymont wiedział, że z kobietami to różnie bywa, ale cenię Twoją naiwną, bezpodstawnie uogólniającą wiarę w żeński honor małżeński.

Naiwną?!
Zdrady małżeńskie kobiet ani kiedyś nie były normą, ani teraz nie są.
No chyba że w jakimś innym środowisku się obracasz... ;O

A zdrady mal żeńskie mężczyzn są? Tu nie chodzi o żadne normy spoleczno obyczajowe, tylko faktyczne zachowanie ludzi. Jak nie wierzysz zajrzyj do jakiś statystyk.

Ależ zaciekle drążycie temat tych zdrad - już sama nie wiem jak to rozumieć... A na pewno czytałyście mój pierwszy post więc raczej wiecie co miałam na myśli... Wam się podoba wątek Zosi i sposób przedstawienia w filmie młodej Polki i jej najbliższej rodziny, mi natomiast nie - więc proponuję zakończyć ten bezsensowny spór.
Jednak abstrahując od tego niewierność małżeńska wg sondaży dotyczy podobno około 16% kobiet - więc nawet pomijając inne przesłanki i biorąc pod uwagę wyłącznie statystykę jest ona jednak w polskim społeczeństwie odchyleniem od normy - tak samo teraz jak i w kiedyś.

Niemal 1/5- spory ten odchyl( nie twierdzilam, ze nim nie jest).
Temat drazę z dwóch powodów. Pierwszym jest drażniące mnie w wielu dzielach i produkcjach historycznych przedstawianie glownych kobiecych postaci. Pokazanych przeważnie jako poczciwe, nie wiele wnoszace do fabuly, bezwolne istoty. Drugim jest powszechna wśród Kresowiakow idealizacja Kresów i ich mieszkańców.
Cieszę się, ze Smarzowski nie poszedl ta droga.

Jej, juz dawno mnie tak nie zirytowala czyjas wypowiedź! Nie wiem czy to naiwność, niedojrzalosc, wszystko razem, czy jeszcze cos innego. Wiem tylko, ze to co uważasz za wadę filmu, ja uważam za jego walor. Ogromnie się ciesze, ze Smazowski nie pokazal nam w filmie wybielonych postaci, tylko prawdziwych ludzi.
A juz zdanie na temat wierności i nieskazitelnosci polskich kresowiakow doprowadza mnie do furii. Mloda dziewczyna, wbrew wlasnej woli wydana za mezczyzne , którego nie kocha, ma pozostać mu wierna i nosić po nim dlugoletnia zalobe... I Ty oczywiście wiesz, ze takie rzeczy się prawie nie zdarzaly....! Ba! Na pewno ludzie w tamtych czasach obnosili się ze swoja niewiernoscia i wcale nie kryli się z romansami. Nie bylo tez większego tabu i wybielania się...
Watpie tez by zagraniczny widz(jeśli juz zdecyduje się obejrzeć egzotyczny dla niego ''Wolyn'') poszukiwal ,,hollywoodzkiej'' opowiastki o wylacznie ,,bialych'' i ,,czarnych'' bohaterach. Żaden świadomy i dojrzaly czlowieknie uwierzylby w cos takiego...

Nie, ale prowadzono badania na ten temat (sprawdzano przez DNA czy dzieci są faktycznie dziećmi obojga rodziców czy tylko jednego) i raczej wychodziło, że polskie chłopstwo było wierne swoim małżonkom.

Ale wiesz, ze taka zgodność nie dowodzi 100% wierności?;)
Nie zrozum mnie źle. Nie twierdze, ze chlopstwo zdradzalo się na potęgę. Lecz zdrady, romanse, nieślubne ciążę się zdarzaly. Ludzka natura się nie zmienia. Zmienia się tylko obyczajowość i przesuwają granice tabu.
Można przytoczyć takie dziela jak ''Chlopi'', czy ''Cichy Don'', albo ''Bożą Podszewke''.

Tak, ale wyraźnie sugeruje, że o ile takie przypadki się zdarzały nie były nagminne.

Stawiam na jednak "coś innego" - zapewne inny system wyznawanych wartości i że całkiem różne zachowania uznajemy za normę.
Ale nawet abstrahując od tego i patrząc na sprawę z pełnym obiektywizmem podtrzymuję, że grupa polskich bohaterów przedstawiona w filmie jako ułamek kresowego społeczeństwa nie jest grupą reprezentatywną.

Niepotrzebnie się unioslam. Przepraszam za to.

Myślę, że Smarzowski oddał tu pełną sprawiedliwość. On nigdzie nie próbuje usprawiedliwiać tego ukraińskiego okrucieństwa, on jedynie pokazuje jego zarzewie, nie wyobrażam sobie zrobić filmu o Wołyniu i nie przedstawić jakiegoś kontekstu historycznego skąd ta nienawiść się w ogóle pojawiła, i oddając sprawiedliwość historii - chcemy tego czy nie - Ukraińcy rzeczywiście byli wtedy nie najlepiej traktowani przez Polaków, co zostało przedstawione między innymi w sytuacjach gdzie "Ukraińców więcej, ale to Polak został sołtysem i dla nich wszystko co najgorsze, ani pracy, ani własności". NIC, powtarzam, NIC nie jest usprawiedliwieniem dla takiego bestialstwa - które również Smarzowski pokazał. A scena odwetu to jedynie próba pokazania, że te garstki nie miały innego wyjścia jak zastosować te same metody. No, albo czekać grzecznie i dać się wyrżnąć..

Wierne były, ale raczej ze strachu przed mężem, ktory mial prawo zatłuc na śmierć za zdradę. Odsiedzialby wyrok, wrócił i nikt by mu zlego slowa nie powiedzial.
Kobiet pilnowala też tak zwana opinia publiczna. Na takich wsiach wszyscy o sobie wszystko wiedzą do dziś.
Poza tym trzeba było zepieprzac od rana do wieczora, nie wiem kto tam miał czas na romanse...

Poczytaj sobie ''Chlopow", albo "Cichy Don". Romanse byly jak swiat swiatem. We wszystkich warstwach spolecznych. Bylo tylko wieksze tabu obyczajowe, a w zwiazku z tym ,,czajenie sie", zachowywanie pozorow. Zapieprz nic nie zmienial. Lud byl zahartowany praca, przyzwyczajony i mial swoje naturalne potrzeby i instynkty. Slynne ,,wychodzenie do siebie". Jak w starej piosence- ,,... I ja zegnalam nie raz kogos i powracalam juz nie taka. Choc na mym palcu lsnila srogo, obraczka srebrna jak u ptaka... I ja zegnelam nie raz kogos, za gora, za chmura, za woda..." ( czy jakos tak) Ludzie wychodzili na potajemne schadzki, wymykali sie w plener, czasem moze do stajni(??).
Natura ludzka sie nie zmienia i zawsze obok wiernuch sobie, udanych malzenstw byly tez nieudane i te niewierne.

wiernych*

Oj czytałam oglądałam... ale to niewiele ma wspólnego z normalnym ludzkim życiem. I nie chodzi o to, że się nie zdarzały takie przypadki i że coś się zmieniło w naturze ludzkiej. Na przykład w okolicy skąd pochodzę (niewielka wies) od czasów, gdy wprowadzila sie tam moja babcia w roku 1947, mial miejsce jeden przypadek jawnego romansu (tzn. wszyscy wiedzieli, że mezczyzna ma romans, nawet zona postanowila odejsc, bo nie mogla tego zniesc). Nie wykluczam, ze nie zdarzyło sie przez lata nic wiecej po kryjomu. Ale ryzyko bylo zbyt duże, zresztą Jagna marnie skonczyła, a i Askinia nie lepiej. Dla kobiet to zwykle oznaczało ostracyzm i spore kłopoty.

Dziękuję Ci, że napisałaś o postaciach przedstawionych w filmie. Ja skupiłem się jedynie na ogólnej wymowie, na kwestii ludobójstwa i na ogólnej charakterystyce konstrukcji scenariusza, a i tak wyszedł mi w sumie tekst pokaźnych rozmiarów :) Ten film, to dosłownie temat rzeka. Istnieje wiele płaszczyzn, które można analizować.
Bardzo się cieszę, że różne osoby dorzucają do mojego tekstu swoje wpisy, bo jest szansa, że chociaż te podstawowe płaszczyzny tego rozległego tematu zostaną w jakiś sposób naświetlone. Proszę tylko o jedno, Drodzy Państwo : spierajmy się kulturalnie, bez złośliwości, bez agresji. Każdy ma prawo do swojej opinii i do publicznego jej zaprezentowania :)
Pozdrawiam serdecznie wszystkich, którzy umieścili wpisy pod założonym przeze mnie tematem!

i uznają "że jakieś słowiańskie dzikie plemię wzięło siekiery i się zaczęło zabijać".
No i słusznie tak uznają, bo tak właśnie było. Polacy twierdzą, że są rodakami papieża Polaka Jana Pawła - wyjątkowo świętego ojca świętego i to czyni ich wyjątkową nacją na planecie Ziemi, jednak nie zmienia to faktu, że są dzikim plemieniem słowiańskim.

Po Twoim wpisie widać, że was kilku.

A ja już ci na innym forum odpisałem że z tobą skończyłem więc czemu się znowu przypieprzasz?

Bo Cię nie pamiętałem.

To jak szukasz tego typu emocji, to przyłącz się do skinheadów albo onrowców, będzie Was więcej niż kilku, wyjdziecie sobie na ulicę glanować a tak to tylko darmo bębnisz w tę klawiaturę

Odkryłeś się i ... temu Panu już dziękujemy.

A to "dziękujemy" to w czyim imieniu? Prywatnym jako Krzypur czy w imieniu całego Filmwebu?

"Zastanawia mnie jeszcze dlaczego w filmie został przekłamany wątek żydowski. A przecież to była pierwsza nacja za którą wzięli się Ukraińcy. A zabijali ich w równie drastyczny sposób.[...]pamiętam Polaka który całą zimę ukrywał Żyda, a potem go zabił dla zakopanego w ziemi majątku."

To nie był Polak, a Ukrainiec.

"I jeszcze jedna mała dygresja - niestety z wielkim smutkiem mogę stwierdzić że Polacy niestety nie zostali przedstawieni w filmie jako szlachetny, kierujący się najwyższymi wartościami naród - przykładem są oczywiście główni bohaterowie z którymi widz utożsamia się w pierwszej kolejności: Maciej - owdowiały mężczyzna z dwójką dzieci, który zamiast szukać kobiety w swoim wieku postanawia kupić sobie na żonę młodziutką dziewczynę która go nawet nie zna. A potem pod jego nieobecność wprost z dzieciństwa wpada w wir obowiązków domowych i matkowania nieswoim dzieciom. Ojciec Zosi - który ponad dobro swojej córki ceni pieniądz, tak więc postanawia zarobić na pierworodnej pod pozorem lepszej przyszłości. No i oczywiście sama Zosia - kochliwa, niedojrzała dziewuszka która zmienia facetów jak rękawiczki, a wierność małżeńska jest jej najsłabszą stroną. I zresztą nawet tuż po owdowieniu błyskawicznie znajduje ukojenie w ramionach innego mężczyzny... Wymowne są także końcowe sceny filmu w których Zosia chroni wyłącznie swoje własne dziecko, natomiast dwójkę pozostałych zostawia na pastwę losu...
Pozostali przedstawieni w filmie w sposób wybiórczy Polacy to także osoby albo żadne pieniądza, albo władzy albo ci z akcji finałowych pałający wyłącznie chęcią zemsty i odwetu. Oczywiście nie można wykluczyć że takie jednostki również się zdarzały - jednak większość naszych rodaków zamieszkujący kresy należała jednak do prostych, ale mimo wszystko szlachetnych ludzi kierujących się w życiu najwyższymi wartościami moralnymi..."

Ludzie przedstawieni w filmie są prawdziwi - są bardziej lub mniej egoistyczni, mają swoje wady, problemy, zazwyczaj nie widzą wszystkiego w szerszym świetle. Maciej nie był złym człowiekiem, Głowacki również nie, a Zośka znalazła się w ciężkiej sytuacji - kochała Petra, jej małżeństwo było dla niej koszmarem, zaś Antek był dla niej wsparciem wtedy, kiedy cały jej świat się zawalał. Nie chciała ona też porzucać dzieci - znalazła się jednak w sytuacji, w której pierwszym instynktem każdego jest ratować siebie i swe młode. Z pewnością, gdyby daną jej ten wybór w sytuacji "spokojniejszej" nie uczyniłaby tego, ale tak niestety nie było.
No i mimo wszystko są też "nieskazitelnie biali" Polacy - czym Ci zawinili "Chmura", Zygmunt czy Antek? A nie poznaliśmy ich od gorszej strony tylko dlatego, że nie było do tego okazji.

Nigdy żadna grupa związana jedynie miejscem zamieszkania nie kierowała się "najwyższymi wartościami moralnymi", niezależnie od ich narodowości, rasy, płci, wiary czy też urodą. Taki jest przykry fakt. Gdybyśmy mówili o grupie liczącej około 10 ludzi, może i byłoby to dopuszczalne - my zaś rozmawiamy o kilkuset tysiącach. Podobne stwierdzenie jest zarówno sprzeczne z historią, psychologią, jak i samą naturą.

I nie wiem, czy ktoś Ci coś podobnego zwyczajnie wmówił albo sama doszłaś do takiego wniosku. Nie znam Cię, nie wiem kim jesteś, co przeżyłaś, w jakim otoczeniu - ale brzmisz jak osoba, która choć sama nie doświadczyła niczego w życiu złego, a pozwala sobie na ocenianie z wygodnego fotela innych, którym nie dane było zaznać podobnego luksusu, którzy żyli w zupełnie innych okolicznościach. Człowiek może sobie wierzyć, że sam jest wzorem cnót i ideałów, i nigdy nie postąpiłby nawet względnie źle - nie ma to jednak nawet najmniejszego przełożenia na praktykę. I nie bierz tego zanadto do Siebie, nie szykuj się do przedstawiania najgorszych chwil swojego życia, bo to i tak nigdy nie będzie to równomierne z położeniem, w jakim znaleźli się bohaterowie "Wołynia". Tyle.

I trzeba dodać - nie potępiam samego oceniania postępowania postaci czy też innych ludzi. Po prostu czynisz to według wyimaginowanej miary, wedle której są oni ludźmi gorszymi od "prawdziwej" większości. A tak nie jest. Z pewnością wielu było lepszych, ale zdecydowanie jeszcze więcej takich samych lub gorszych.

Ludzie bywają źli. Ale nie Polacy. Polacy to rodacy Papieża Polaka.

,,No i oczywiście sama Zosia - kochliwa, niedojrzała dziewuszka która zmienia facetów jak rękawiczki, a wierność małżeńska jest jej najsłabszą stroną. I zresztą nawet tuż po owdowieniu błyskawicznie znajduje ukojenie w ramionach innego mężczyzny... Wymowne są także końcowe sceny filmu w których Zosia chroni wyłącznie swoje własne dziecko, natomiast dwójkę pozostałych zostawia na pastwę losu..." Kiedy ona zmieniała facetów jak rękawiczki? Czyżby to była tylko Twoja nadinterpretacja, poparta wyolbrzymieniem moralności? Normalne, że głównie chroniła własne dziecko, skoro balansowała na granicy życia i śmierci. To ono było gwarantem przedłużenia ciągłości jej genów. Już nawet pomijając pokrewieństwo, tamte dzieci z racji wieku miały większe szanse na uratowanie własnego życia. Trochę realizmu.