Wszystkie nasze strachy - to kolejny przykład zawodu ze strony filmu polskiego. Nie lubię filmów bez narracji lecz bazujących na aluzyjności w traktowaniu tematu. Nie do każdego aluzje trafiają. Wrzuca się widza w głębinę czyjejś historii i oczekuje, że z wypłynięciem na powierzchnię ów widz jakoś sobie poradzi. Dobrze, że z twórczością Rycharskiego wcześniej się zetknąłem bo gdybym polegał wyłącznie na obrazie filmowym, to nie bardzo bym wiedział o co dokładnie temu artyście chodzi poza oczywistym gnębieniem osób LGBT i niemożności zaakceptowania ich przez kościół. Znamy te problemy aż nadto dobrze z realiów w których przychodzi nam żyć. O wiele ciekawiej poruszają się w tematyce LGBT twôrcy Hiacynta, który to film serdecznie ci polecam, bo bardziej mnie zaciekawił i poruszył.