Jak dla mnie film genialny, ale może dlatego, że dojrzałam na przestrzeni tych lat, gdy obejrzałam go już po raz trzeci. Widzę tu różne komentarze, wiele jest niepochlebnych. Zaskoczyło mnie jednak to, że film się nie podobał, bo był 'bez happy endu' oraz był amoralny. Mi się podobał, przełamany schemat wyśnionej komedii romantycznej ze szczęśliwym zakończeniem. Tu może nie ma dosadnego morału, czy wielkiej wartości filmowego arcydzieła, ale czai się przestroga. My- kobiety (oczywiście nie wszystkie)- zawierzamy mężczyznom, zwłaszcza tym przystojnym, czarującym i kasiastym. Zaraz podniesie się larum- że nie, że to lubią tylko puste lale. Ktoś napisał, że nie 'robi go' komplementowanie i wciskanie bajerów, a jedyny facet, który się tu wypowiedział został zaraz zjechany przez feministyczne dziewoje. A czemu? Dobrze znać i męską opinię. Kobiety zatajają prawdę- niby nie liczy się dla nich materializm oraz gardzą Adamami, ale to szit prawda. Kręci nas bogactwo, chcemy mieć uroczego pana przy swym boku, a takie podchody jakie zaserwował Adam nas kręcą. Jeżeli nie znamy jego intencji, to tym bardziej. Dlatego Adamowi tak łatwo było omotać rodzinkę.
Świetna fabuła, ciekawe wstawki z poszczególnych wizji Adama, świetne aktorstwo. Lestat zagrał na miarę Don Juana. Jest uroczy, wiarygodny w każdej swej roli, a zarazem przerażający w momentach, gdy odkrywamy strzępy prawdy o nim. Choć całej prawdy nikt nie odgadł. Blisko była Alice jak ktoś napisał na forum, ale nie poznała prawdziwego Adama, bo nikt tak na prawdę nie zna Adama! Wciela się w różne postaci, zmyśla na poczekaniu (historia z jaguarem), ma tysiące twarzy. Sam Adam- pierwotne imię, archetyp mężczyzny= CUDOWNY. Przystojny, elokwentny, kocha dzieci, teściową, tajemniczy, romantyczny, oczytany, wrażliwy, ba, same superlatywy. To pierwsza z jego twarzy. W następnej widzimy kłamcę, manipulatora, kobieciarza, intryganta i człowieka bez morali, ale za to z jakim uśmiechem! Końcowa scena- majstersztyk. I piosenka Sisters. jak widać rodzinka wzorcowa, tak naprawdę sprawiająca sobie przykrości. Siostry nie wahające się przespać się z facetem swojej najponętniejszej i najszczęśliwszej (niby) siostry. Kogo winić? Adama? Je? Chyba nikogo, on chciał je mieć, one chciały od niego uczucia, czy też 'dobrego rżnięcia'. O co w sumie chodziło? O co chodziło? Sama nie wiem, mogę jedynie interpretować wg. swego gustu. Jak dla mnie Adam pojawił się nie przez przypadek w życiu tej rodziny, pewnie wcześniej ją wybrał i przestudiował wnikliwie jej członków. A jeżeli był to tylko przypadek, to tym bardziej szacun za spontan :) Najpierw uwiódł pierwszą siostrę, na 'nieśmiałego romantyka', który nie rusza dziewczyny w aucie, mimo, że ona by na to poszła. Później omotał bibliotekarkę, która wydaje się na pierwszy rzut oka niedostępna. Następnie ma jeszcze chęć na najstarszą dojrzałą Alice, z którą gra już bardziej fair play- jest mężatką, szuka odmiany, jest doświadczona, nie musi z nią pogrywać, jest jakby już nie tylko zabawką, ale i godną partnerką. Co ciekawe ktoś ładnie wywnioskował, że może kochał Lucy, bo sceny z nią w łóżku są nago i są czułe. A z Laurą i Alice w bieliźnie i na szybcika. Kto wie? Może i racja, w końcu z nią się ożenił i wydawał się być dobry dla niej. Zresztą sama Lucy doprawiła mu rogi, o czym zapewne wiedział, albo nie chciał wiedzieć, bo szanował pewną swobodę, którą sam wyznawał. Jedno jest pewne- oczarował wszystkich. Nawet brata. Gdyby był kot, jego pewnie też by omotał, tak, że Pusiu byłby w stanie zjeść psią karmę. Przerażają takie Adamy, a zarazem fascynują, można ich podziwiać za umiejętności i zarazem wystrzegać, ale czy to się uda? tacy są mężczyźni i kobiety, może i jest gdzieś taka Ewa? Film kończy się tak na prawdę, choć niektórzy tego nie widzą. Adam żeni się z Lucy, pozostawiając sobie prawo do tajemnic. Całuje siostry- zapewne jeszcze nie raz je uwiedzie. Jedyne czemu będzie wierny, to jego auto.