Proszę nie sugerować się średnią ocen tego filmu, złym opisem, a nawet ładnym tytułem. Film nie jest romansem, nie jest też czarujący ale - trzeba przyznać - piękny jest. To poruszająca opowieść o samotności, ukazanej jednak w sposób daleko wykraczający poza konwencjonalność, bez szczególnej szorstkości, ale też bez tanich wzruszeń. Na pierwszy rzut oka niewiele się tu dzieje. Przyglądamy się po prostu codziennemu życiu "nieprzystosowanej" nie radzącej sobie w kontaktach z innymi ludźmi, bohaterki. Ale w tym "nic- nie dzianiu się" wiele jest treści. Dawno już nie widziałem filmu, w którym w tak wyraźny i przejmujący sposób pokazana byłaby nieistotność, obojętność, a nawet ignorancja wpisana we wzajemne ludzkie relacje, zarówno w te oparte na koleżeństwie, jak i w (prawie) wszystkie inne. Dawno też nie widziałem równie hipnotyzującej (urodą i talentem) aktorki, jak występująca tu w głównej roli Kim-Ji Soo. Kiedy przeczytałem wcześniej, że to jakaś gwiazda telewizyjnych ekranów, to - za sprawą różnych, swojskich skojarzeń - byłem pełen obaw, ale niepotrzebnie. Zero umizgów i gwiazdorstwa. Naturalność w stanie czystym.
Zdecydowanie jeden z najlepszych i najładniejszych filmów, jakie widziałem w tym roku. Polecam.