W filmie nie wspomniano, że mąż głównej bohaterki został przez Niemców uwięziony i warunkiem uwolnienia było zrzeczenie się przez jego brata firmy na rzecz państwa niemieckiego. Takie przypadki wymuszeń były częstsze i często pozostawały prawomocne po wojnie. Podobne praktyki dotyczyły też własności intelektualnej. Właściciel patentu na krem Nivea został zmuszony do przepisania go na współpracownika-Niemca i po wojnie przegrał proces o odzyskanie praw. Natomiast wszystkie nie zagrabione jeszcze nieruchomości żydowskie władze niemieckie przejęły hurtem w 1942 r. Na ziemiach polskich zostały one przejęte przez państwo na podstawie dekretu o mieniu poniemieckim, bez wnikania w pochodzenie. Na tle odbierania innym polskim obywatelom ziemi uprawnej (w ramach reformy rolnej), zakładów przemysłowych (nacjonalizacja), czy domów czynszowych, sprawa się rozmyła.