film, w którym De Sica wyzyskuje swoje poprzednie osiągnięcia, ale idzie już w nieco inną, trochę bardziej ugrzecznioną filmową stronę. Mniej tu spontanów, więcej motywów wyreżyserowanych w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Ale i tak jest doskonałe operowanie tłumem i ekspresją.

Poza tym są przynajmniej dwa świetne...

Komedią akurat bym tego filmu nie nazwał. Nie wątpliwie w kilku historiach akcenty humorystyczne są dość wyraźne, ale w niektóre były zdecydowanie dramatem.
Wszystkie historie są ciekawe i mają swój urok, jednak niektórych wkradły się lekkie dłużyzny, których można byłoby uniknąć (w końcu film jest naprawdę długi)....

Obok "Złodziei rowerów" to mój ulubiony film De Sici. Wspaniały i tyle.