Jesienią 1989 roku reżyser pojechał z kamerą na tereny ZSRR w poszukiwaniu miejsc kaźni Polaków – zesłańców do lagrów. Trasę wyznaczały pamiętniki byłych więźniów oraz chronologia deportacji Polaków na Wschód. Najpierw w 1937 roku przesiedlono do Kazachstanu Polaków z Kresów sprzeciwiających się kolektywizacji wsi. W 1939 roku po napaści ZSRR na Polskę zesłano na Sybir żołnierzy pogranicza, następnie kilka tysięcy cywilów – ich krewnych. O losach swoich rodzin opowiadają osierocone córki żołnierzy. W 1941 roku deportowano kolejne tysiące. W 1944 roku NKWD rozbrajała i aresztowała oddziały Armii Krajowej, które szły na pomoc powstańcom warszawskim. Koniec drugiej wojny światowej okazał się początkiem nowej okupacji, a na lata 1947-1950 przypadły transporty "zdrajców ojczyzny" do kopalni uranu na Kołymie, na pastwę mrozu, głodu i ostrego nadzoru.