Jedynie robota Toma Savini’ego i dosyć wymyślne sposoby eksterminacji ofiar są tutaj godne uwagi. A tak to fabuła „Prowlera” jest, albo przez lata stała się, kliszom: niewyjaśniony mord z przeszłości, morderca wracający po X latach do swojego dzieła w podobnych okolicznościach w jakich miała miejsce masakra sprzed lat, no i oczywiści nastolatki. Twórcy nawet nie podejmują starań, aby zmylić widza co do tożsamości mordercy, także jakoś w połowie filmu wiedziałem: kto, gdzie i dlaczego. A to spory minus, bo film ma praktycznie jeden wątek. Momentami film ma niezły klimat budowany przez muzykę i dosyć wymyślną postać zabójcy. Wielbiciela slasherów ala lata 80’ będą zapewne innego zdania, bo ja za tym podgatunkiem nie przepadam – 5/10