Prosta, nieskomplikowana historia - mamy wirus, mamy grupkę przyjaciół i co chwila któryś się zaraża i z wielką dramaturgią trzeba go zostawić. Nic więcej. Płytkie, nieciekawe filmidło.

A teraz wyobraź sobie, że to się dzieje naprawdę. Sam jesteś Brianem lub Dannym i musisz wybrać, ocalić życie czy sumienie. Horror nie dlatego, że straszy duchami czy odcinaniem różnych części ciała, ale dlatego że coś podobnego może się zdarzyć w prawdziwym świecie.

...

toś prawie wykrakał, witamy w 2022 roku :)

Ups. Sorki, nie chciałam. :p

widac ze filmow nie potraficie ogladac, gdy oglada sie film to trzeba sie wczuc w niego tak jak to ty bys byl glownym bohaterem albo czescia tego swiata.

I ty zdajesz sobie z tego sprawe ze nie kazdy film ma miec happy end?

Jedyne co mnie rozwalalo to ze zakladali maski tylko jak sie zblizali bardzo blisko drugiej osoby

Tak .... Wczułem się... I co chwilę pojawiała się myśl... "Co za debile bezmyślne"... Niby dobrzeby się oglądało, gdyby nie intensywność głupizn...

Dokładnie, niektóre zachowania tych ludzi były takie głupie... np. prowadzenie samochodu przez jednego z bohaterów, cała jego gburowatość, nierozsądek dziewczyny przy kontakcie z dziewczynką. Byłabym to wszystko w stanie znieść, gdyby nie słabe inne elementy filmu, a ja wymagającym widzem raczej nie jestem.

Filmy potrafić oglądać patrzeć na ekran oczami. Wtedy nastepuję oglądanie.

To film drogi, który w zasadzie jest kopią prawie 1-1 innego filmu o wojnie w Wietnamie.

Tam też są decyzje kto pojedzie zginąć, a kto zostanie.

Gdyby to nie była tak wierna kopia to może ten film miałby coś w sobie ale w tej chwili jest żałosny.