Dwie nastolatki Hillary i Bonnie poznały się całkiem przypadkowo i...od razu poczuły się tak, jakby znały się przez całe życie. Dziewczyny bardzo szybko znalazły wspólny język, dzieląc się swoimi sekretami, zabijając czas wygłupami, zabawą i rozmowami o tym jak beznadziejne jest życie. Pewnego dnia nastolatki postanawiają zrobić coś, co zapełni świdrującą pustkę w ich życiu i umocni ich przyjaźń. Tym czymś będzie morderstwo starszej pani...tak dla zabawy.
Opis filmu zapowiadał mocny dramat o dwóch małoletnich socjopatkach, które stworzyły coś na kształt dwuskładnikowej bomby z opóźnionym zapłonem. Jak dla mnie wyszło niestety trochę inaczej. Od początku seansu miałam ochotę skręcić kark filmowej Bonnie..ileż można patrzeć na nadaktywną, permanentnie wymachującą kończynami i drącą mordę nastolatę, która zachowuje się jakby jej przed chwilą zrobiono lewatywę mózgu. Tak, wiem, taka miała właśnie być ta postać, ale przełknąć się jej nie dało w ogóle. Na forum pojawiły się porównania do "Urodzonych morderców", ale uważam, że raczej nie należy zestawiać obok siebie mercedesa i trabanta. "Narural born killers" to jest całkiem inna półka, i szczerze powiedziawszy milion razy bardziej wolałam śledzić losy Mickey'a i Malory, niż dwóch zwichrowanych nastolatek, które zachowują się jak małpy, którym zabrano banana. Aktorsko film jest bez zarzutu, ale niestety to nie jest moje kino.