Podpisuję się pod Twoją wypowiedzią, nawet pierwsze filmy Antonioniego były dużo dużo lepsze.
Scena wybuchu była znakomita, ale jak już napisałeś, nie ratuje reszty.

Oczywiście, że pierwsze trzy ze "słynnych" filmów Antonioniego były lepsze, bo faktycznie były to jego trzy najlepsze filmy w ogóle. "Zabriskie", mimo cudownej operatorki filmowej, na ich tle wypada słabo. Słabo wypada nawet na tle wizualnie skromniejszego, ale znaczeniowo bogatszego "Zawodu: Reporter". Kto chciałby się zaznajomić - proponuję zacząć od trylogii: Przygoda, Noc, Zaćmienie (ten pierwszy - najlepszy film Antonioniego moim zdaniem). Metoda Antonioniego polegająca na przenoszeniu stanów wewnętrznych bohaterów na filmowane otoczenie zyskuje w tych filmach swoją pełnię, a zdjęcia czarno - białe, to jest coś, co zdecydowanie pasuje do stylu Antonioniego. Następnie dopiero "Powiększenie".

Zgadzam się.W przypadku tego filmu ten poeta kina zdecydowanie przefolgowal.Cieżko się to ogląda , film męczy i nie powoduje żadnych emocji.Pomysl przerósł mistrza .To bardziej nadaje się na jakieś narkotyczne wizje.

Najpierw powinno się sklasyfikować ten film, gdyż z zasady nie miała tu górować treść. Niech wiec nie czują sie zawiedzeni Ci, którzy oczekiwali wielu dialogów oraz akcji. Dialogi jeżeli są, to między dwójką bohaterów, akcja raczej statyczna. Podobnym filmem jest Gerry Gusa Van Santa, gdzie również, w moim odczuciu, reżyser skupił się na wizualnej głebii krajobrazów pustyni i tam umiejscowił dwójke maszerujących bohaterów. To miał byc film o ówczesnych młodych ludziach i wydaje mi się, ze w pewnym sensie udało sie ukazać ich nastawienie do świata, trochę obojętne i specyficzne dla tamtych czasów.

Napewno coś chcial ukazać ,przedstawić jakąś głębię problemu ale zwyczajnie ten film nie przekonuje.Antonioni przedobrzył.Nadmiar filozofi zabija atrakcyjność.
Jak mawial Kałużyński "film dobry musi się podobać" :)

Dokładnie tak. Uwielbiam Antonioniego, ale ten film mu kompletnie nie wyszedł. I co z tego? I tak jest wielkim reżyserem.

Nie wiem, czy jest to najgorszy film Antonioniego. Nie wiem, czy Antonioni ma złe filmy. Śmiem twierdzić, że nie. Film jest trudny, niejednoznaczny, ale jest w nim tyle Antonioniego, ile trzeba. Nie oglądało mi się go gorzej od "Powiększenia", mimo, że "Powiększenie", to arcydzieło. W "ZP" mamy wszystko to, co jest i może być filmowe, a jest dalekie od słów, dialogów. Obrazy, sekwencje, kolory, to wszystko, choć dziwnie , powolnie podane, układa się mimo wszystko w całość. Film oddaje ducha tamtych czasów : bunt, często nieprzemyślany, chwilami śmieszny, naiwny, ale przecież to dzieło młodych, więc jak ma być dojrzały. Brutalność i głupota policji, walec bezwzględnego biznesu, samotność i bieda prowincji, oryginalność i nieskrępowanie młodej wyobraźni . Mimo upływu ponad 40 lat film wciąga, nie ogląda się tego źle.

Popieram, choć mam jeszcze gorsze zdanie o tym produkcie (bo słowo "film" nie pasuje do tego co stworzył Antoni). Antonioni w ogólnie jest mega przereklamowany. To słaby reżyser, jedynie z dużą sławą wypromowany przez jakiś pseudo-znawców kina artystycznego.

Nie mogę się zgodzić. Film ogląda się rewelacyjnie i klimatem bym go osadził obok Easy Ridera.

Kapitalnie się broni. Również gra aktorska, jest w niej jakaś prawda. Nic się nie zestarzał. Wskażcie jakieś inne tytuły, które lepiej potrafiły oddać ducha epoki.