Ciekawa pozycja, w której królewna nagle przenika do rzeczywistego świata. Pierwszy raz
spotkałam się z czymś takim i przyznam, że choć nie na 10 w dziesięciostopniowej skali,
to na siedem na pewno mnie ten film urzekł. :) Co do głosu i stylu bycia bohaterki, na
które niektórzy narzekają - hej! Ona jest KRÓLEWNĄ (w sumie niedoszłą...) Z BAJKI.
Zatopioną w świecie marzeń, piękna i beztroski, w którym mogła piosenkami ozdabiać
swoje życie, rozmawiać ze zwierzętami i szyć co dzień inną sukienkę. Dziewczyną z
innego, zapomnianego przez dorosłych świata pokolorowanego najpiękniejszymi
barwami jakie ludzkie oko widziało, nasyconego najcudowniejszymi wonnościami i
nazywanego w sposób iście baśniowy - jej zachowanie, marzycielska natura,
eteryczność i ten wysoki, dziewczęcy głos idealnie pasują do postaci, jaką jest. :) Co do
Edwarda - ktoś tam mruczał, że głupek. Głupek? Bo wskakuje na autobusy przebijając je
szpadą, poszukuje swojej ukochanej narażając życie w obcym świecie? Przecież TACY
SĄ KRÓLEWICZE W BAJKACH. Tylko my jesteśmy przyzwyczajeni do widoku tych
przystojnych jegomości walczących ze smokami czy ogrami, a nie podczas podziwiania
telewizji w przekonaniu, że to magiczne zwierciadło z rozszerzoną funkcjonalnością. ;)
Oczywiście postać księcia jest przerysowana do bólu, ale on również dopiero co urwał
się z bajki, w której miał poślubić ukochaną, przymknijmy więc nieco oko na jego
książęcy majestat i cieszmy się ślubem z Nancy. ;D
Podobała mi się córka Roberta, Morgan. W wersji z polskim dubbingiem dostałą uroczy
głosik i według mnie była uroczym uzupełnieniem duetu Robert&Giselle.