No właśnie, opowieść o karawanie, według filmowego Kaspara (nie wiem czy ten prawdziwy coś takiego wymyślił, czy tylko Herzog urozmaicił swoje dzieło, nieważne), to tylko początek, jestem ciekaw jakie mądrości byłyby dalej. Karawaniarze wzięli ze sobą ślepca obytego w tułaczkach pustynnych, mimo, że mieli wzrok w przeciwieństwie do starca, zdawali sobie sprawę, że może ich mylić. Podobnie było z Kasparem, nie był zbyt bystry, ale na pewne rzeczy patrzył zupełnie inaczej niż ludzie którzy światopogląd czerpali od innych, on wszystkiego uczył się w inny sposób niż ludzie wychowujący się normalnie. Ten psycholog, który pytał o umiejętność logicznego myślenia, dostał odpowiedź, którą powinien być zachwycony i spojrzeć na jego tok myślenia pod tym kątem. Jednak najbardziej wstrząsnęło mnie jak mówił o tym, że pokój w którym mieszkał nie może być na szczycie wierzy. Nigdy nie pomyślał bym o tym w ten sposób, jak głupie by to nie było i tak jestem zaskoczony faktem, że można coś postrzegać w tak zagmatwany sposób.
Pozdrawiam.

Karawana, którą prowadzi ślepiec, można uznać za jedno z wielu wyobrażeń Apokalisy w filmach Herzoga. Są one dość nieokreślone. Znakomitą analizę mówiącą o jedności całego dorobku Herzoga napisał Wojciech Michera. Nawiązał do motywów "tajemnicy zbyt ważnej, by pisać o niej wprost" i do "sensu działań", który " leży poza rzeczywistościa widzialną". W. Michera, Wyobraźnia alchemiczna Wernera Herzoga. Egzegeza symboliczna filmu "Szklane serce" / Polska Sztuka Ludowa - Konteksty 1992 t.46 z.3-4 . Artykuł można znaleźć w sieci.